yapmadığımız için içimize dert olan , belkilerle bizi yiğip bitiren, aklımızın bir köşesinde yer etmiş zaman zaman gün yüzüne çıkıp ulan keşke yapsaydım dedirttiren en boktan andır. mesela keşke ona seni seviyorum deseydim.
Keske hasret ayrilik ve huzun olmasa. Keske aclik sefalet ve savaslar.olmasa. Keske gercekten adalet olsa ve keske herkez huzurlu ve mutlu, olabilse. O kadar cok keskelerimiz var ki, bu sadece birazi.
keşke, sokakta çocuğuna bağıran adama yol ortasında ben de bağırsaydım,
''o çocuk daha küçük ama sen kaç yaşında herifsin! sen ona bağırdığında eline ne geçiyor?!'' diye.
o kadar sinir oluyorum ki çocuklarına yol ortasında bağıran anne babalara anlatamam. o çocuğa her vurduğunda sanki bana vuruyormuş gibi hissediyorum.
Belki geri dönüp düzeltemeyeceğimiz anlar, anılardır ama hepsi ufak da olsa size bir şeyler katar. Biraz gecikmeli olsa da artık neyin sizin için doğru olduğunu görürsünüz. Belki elinizden bir şey gelmez, düzeltemezsiniz tüm olanları ama biraz daha olgunlaşır, biraz daha büyürsünüz. Ancak insan yalnız olduğunda geçmişi düşündüğünde içe dolan sıkıntıyı derin bir nefes ile birlikte dışarıya vermek suretiyle keşke be demekten kendini alıkoyamaz.
Bir kez keşke demişimdir. Keşke kolumu o patoya vurmusaydım. Lisedeyim daha yeni smaç basmaya başlamışım. Arkadaşlarla beykozdaki bir street sahada basket oynuyoruz. Her sey o zaman oldu belkide milli basketci olcaktim.
