şu hayatımda yaşadığım en adalatesiz en zor senemde. şöyle dizlerinde uzanıp tüm sıkıntılarımı unutturacak. beni hayata bağlayacak bir sevgilim olsa keşke.
yalnız kalındığı anlardır. daha doğrusu yalnız kalındığını hissetiğiniz anlardır.
yanınızda elini tutacağınız, parmaklarınızı iç içe geçirebileceğiniz birisi olsun istersiniz. dudağının kenarından öpebileceğiniz birisi. sağ kolunuzun altına, sağ göğsünüze kafasını yaslayıp başını okşayabileceğiniz, saçlarını öpebileceğiniz birisi.
yoktur ama. malesef çok ararsınız, çok istersiniz. yoktur. hayali ile yetinirsiniz. ya da benimde yaptığım gibi sevgili yerine yastıkla yaparsınız bu hareketleri. yastığı sevgili yerine koyarsınız.
kafede tek başıma oturup kitap okumam da sevdiceğimle sohbet ederim denilen anlardır. sinemaya tek başına mı gidilir lan? akşam telefonda onun sesi olmadan uykuya dalmaya çalışma çabası anıdır bir de.
gece yarısı saat 3-4 gibi sigara almaya giderken tinercilerle karşılaşılan andır mesela. keşke o an bir sevgilim olsaydı da hemen önlerine onu atıp kaçsaydım. onlar sevgilimle muhabbet ederken ben yardım getirebilmek için uzaklaşabilseydim.
