kendini tanımaktır. bedenini, karakterini.. ona göre hal almaktır. kendini sevmektir. siz kendizini sevmezseniz kimseye sevdiremezsiniz. kendine güvenmektir. her konuda her alanda. biraz da cilve varsa hamurda, hani çirkin de olsan bi alımın olur be kadın!
şimdi gerçek kezban ablalarımız yok değil ona saygı duyarım. ama gayet standart ya da standartın üstündeki kadınlar da hayatlarının bir döneminde "kezban" lık yapmışlardır, yapmasalar dahi öyle adlandırılmışlardır.
o iğrenç sivriburun çizmeden hepimiz giydik inkar etmeyin kızlar. ettikçe daha da kezbanlaşıyorsunuz.
bakkala terlikle gittik hem de defalarca,
çamaşırsuyu damlamış alt eşofman hepimizde var. bu bizim kaderimiz.
diz yaptığından bahsetmeme gerek var mı? peki en çok onun içinde rahat olduğumuzdan?
çıtçıtlı atlet denen zımbırtıyı yapana müteşekkiriz,
kellemizi veririz, destekli sutyenimizi vermeyiz,
bir liralık donlarımız var,
hayatta sadece 1 kez dahi olsa asetonsuz kalıp, ojelerimizi dişlerimizle kazıdık,
bandanaların saç yağlarını gizlediğini hepimiz biliyoruz, artık erkekler de,
bir erkeğe 3 dakikada 5 mesaj atıp, okumaktan cevap veremeyeceği zamanlar yaşadık,
ve bu beş mesajın her birinde "neyse rahtsz ettm" kalıbını kullandık,
sevişmeden önce tuvalete kaçtığımız gerçeğini kabullenin,
sevdiğimiz halde sevmediğimizi söylediğimiz pozisyonlar oldu,
bu entryi çekirdek çitleyerek girdiğimden da emin olabilirsiniz.
ve biliyorum ki bir kişi de olsa çekirdek çitleyerek okuyacak ve bana hak verecek.
