otobüs çok dolu değil, ayakta üç beş kişi var okula gidiyorsun. halk otobüsündeki o ortadaki boş alanda yaslanmışsın mp3 player dinliyorsun, arkada gözün güzel bir kıza ilişiyor. kız ufaktan tebessüm etmiş, e senin de doğal olarak ağzın kulaklarına varıyor. göz göze gelmişsin, ulan acaba okula mı gidiyor o da diye düşünüyorsun, kızın gülüşleri artık gülümsemeyi geçiyor. arada gözlerini kaçırıyor ama yine bakıyor. arada yarım kahkahalar. sen de içten içe gaza geliyorsun ulan harbiden kız benden hoşlandı, okulda inerse gidip konuşsam mı falan diye. o heyecanla geliyorsun okulun önüne kız da iniyor, sen de kulağımdan şu kulaklığı çıkarıyım diyorsun, çekiyorsun kabloyu. kulaklığın teki hala kulakta.
işte kader anı. işte acı gerçek... meğerse kulaklığın biri kopmuş, hem de kızın tarafında olanı. kızın da güldüğü aslında oymuş. senin bütün hayallerin yıkılması bir yana, o rezilliğin verdiği kızarıklık bir yana.
hoşlandığı erkeği kesen kızın, çocukla tam göz göze gelmişken ve çocuğun o anda espri yapıp tüm dişlerini at gibi göstermesiyle; dişlerinin arasından sırıtan maydanozu kızın görmesi durumundan daha iyi olan durumdur.
