ben bu tırnak makasına üzülüyorum ya. böyle bi kucaklayasım, şefkat gösteresim falan geliyor. kesemiyor abi sonuçta. şu dünyadaki tek mahareti tırnak kesmek ve artık onu da yapamıyor. böyle "bir daha koşamazsın" dedikleri millî atlet gibi geliyor bana. adam zaten yıkılmış bi de şimdi çıkıp oradan ben... tam ölçülü bi küfür edeyim diyorum, sonra böyle bi hüzünlenip bütün samimiyetimle "her şey için çok çok teşekkürler tırnak makası" deyip öteki tırnak makasını alıyorum. diğer tırnak makasının hunharca tırnaklarımı kestiğini görüp üzülmesin diye de bizi görmeyeceği bir yere koyuyorum. yapı olarak çok hassas, aşırı duygusal bi insan olduğumdan ötürü her şeye karşı önleyemediğim bi hassasiyet besliyorum. öyle ki şereflikoçhisar'da bir kelebek ölse benim burada kalbime bir ateş düser.
kesemiyor o ne yapsın, biraz empati kurun. benim için önemli lan şerefsizler.
