seneler evvel çok yakın bir arkadaşıma misafirliğe gelmişken, annesinin bize halka tatlı diye tanıtıp getirdiği tatlı. tabaklara koyduktan sonra mutfağa gittiğinde olum lan annen resmen kerhane tatlısı yapmış demiştim. evet ben bir öküzdüm. ama olsun. o gün bir şey olmadı. arkadaşımla hala görüşürüm.
yenilecek hatta nimet varsayılacak ürünlere böyle isimler vermek sadece bize özgüdür denilecek tatlıdır.
dişarıda yağda kızaran sağlıksız yiyeceklere mesafeli duran bünyem, bunun göz doyuran görüntüsüne dayanamıyor. tulumba da iyidir ama halka daha bir sevilir.
havalar da soğuduğu için daha ağır yiyecekler tüketebilme zamanı geldiğine göre gördüğüm yerde alırım, yarısını da anneme götürürüm.
lise yıllarında işporta arabasıyla kerhane tatlısı satan esmer ötesi adama*; "abi bunun adına kerane tatlısı diyolarmış, sen şimdi normal olarak kerhaneci mi oluyosun" diye sorduktan sonra para üstünü alamadan kaçmama neden olmuş tatlıdır.
