Bir yıl boyunca o büyüleyici ortamın çaylağı ve sabah öpücükleri olmak,
insanları işlerine uğurlarken onlara güzel şarkılar çalmak,
her sabah 'bugün istifa ediyorum' diye giderken, gelen ilk telefonla vazcaymak,
sonra yanlışlıkla reklam girince kovulmak ama tekrar işe alınmak...
ilk özel radyodan dilediğince atıp tutmak, sesini duyurmak,
ağbinin plakasını deşifre etmek, arkadaşından naklen borç istemek...
Güzeldi..
Lakin sonradan anlıyor insan, bir masalın içinde bulunduğunu...
Her zamanki gibi.
unutulmayan günlerdi. cuma akşamı tequila city dinlemeden haftasonu başlamazdı sanki. mete'nin müzikal soruları, cüneyt'in derin futbol muhabbetleri... the smiths, the stone roses, james, happy mondays, paul weller... çoğu kişinin bu isimleri ilk kez duyduğu radyo istasyonuydu. bir ilkti. cızırtısız dinlemek için radyonun antenini şekilden şekile sokardım. sadece bir kez gitmiştim gümüşsuyu'ndaki stüdyosuna. arkadaşımın kazandığı cd'yi almak için. en üst kattaydı. kapıyı burak çetindağ açmıştı. cd'yi alıp çıkmıştık. interaktif istekler gece 1'de başlardı. zaman zaman liste değiştirilirdi, hangi yeni parçaları koymuşlar diye kontrol ederdim sayfasına girdiğimde. sabaha kadar istediğim şarkıları dinlemek için sürekli oy verirdim. böyle yapan çok olunca sistem sapıtır, kitlenirdi. yanlış hatırlamıyorsam jingle'ı primal scream'den kowalski'ydi. hatta şöyle bir şeydi: "radio station's name, radio station's name ... kent ... f... m..."
evvel zaman içinde 101.1 frekansından yayın yapan,senelerdir halen radyoda kanal ararken mutlaka frekansını bulup acaba başlamışlar mıdır diye tereddüt ettiğim radyo kanalı.. kurulan ilk özel radyo oldugu rivayet edilir kimi çevrelerde. kaybedenler kulübü en klasikleşen programı idi. gece dinleyicilerin radyonun kapısına gidip dj lerle sohbet ettikleri görülmüştür. sıcak samimi ve buna istinaden kısa ömürlü olmuştur. zira efsaneler uzun yaşamaz..
zamanında rock dinleyicileri için şimdilerin radyo eksen'i mertebesinde olan radyo.
gümüşsuyu yokuşundan itü'ye giderken yol üstünde bir apartmanın en üst katındaydı ve öyle bir manzarası vardı ki hala öyle bir evde oturmayı hayal ediyorum ama nafile.
