Dünyanın en tatlı insanı.
Kendini olduğu gibi seven, kusurlarını gözünde büyütmeyen, yeri gelince gülebilen, gülünmesine de bozulmayan, egolarında sıyrılmış güzel insandır.
mütevazi olduğu yanılgısı vardır. egodan megolamanlıktan arınmakla da alakası yoktur. ben ki şu dünyanın en megolaman insanıyım yine de en çok kendimle dalga geçerim. neden? başkaları geçemesin diye. kendime çirkin derim ki başkası derse "biz o konuyu geçtik" diyebilmek için. kusurlarını kendin dile getirmezsen bir başkası dile getirdiğinde üzülürsün. öyle.
ben kendisiyle dalga geçen insan kendisiyle barışık insandır görüşüne katılmıyorum. insan sürekli gelişim halindedir hep birşeyleri eksiktir. kendisiyle alay edeceğine uğraşıp kendisini geliştirmesi, değiştirmesi, yenilemesi gerekir. kendi eksikliğini kabul etmiş insan kendinde kendisini geliştirme cesareti bulamayan insandır.
çok imrendiğim insan. aslında ben de kendimle dalga geçebiiyorum ama bir yere kadar sonra saçmalayıp kendimi ezik görüp depresyona girdiğimden mütevellit olmuyor ben beceremiyorum bu işi adam gibi.
