aşk herzaman karşılıklı gelişemeyeceği için hiç de anormal olmayan bir durumdur. sırf sevildiği için nasıl birine aşık olmaya kendini zorlayamazsa insan, sırf kendinisi sevmiyor diye birine aşık olmaktan da vazgeçemez.
uğruna yakacaksın, yıkacaksın mevcut düzenini darmadağan edeceksin, ne sevenin kalacak ne namına üzülenin ki biz ona aşk diyelim. haa tabi delikanlıysan bir de bunların hepsini miniminnacık bir umut ışığı bile olmadan yapacaksın.
elde etme iç güdüsüyle yanıp tutuşan insandır. onu elde ettiği zaman başkasını elde etmek için onu da bırakacak kişidir. psikolojik sorundur bana göre.
her insanın en az bir kere yaptığı sonrasında köpek gibi pişman olduğu durumdur derim. mantığı yok değildir aslında,böyle durumlar olmasaydı kadri kıymeti,ilahi adaleti anlayamazdık. işin pratiği bu ya işte acıyı da pratiğinde barındırıyor. teoride sorun yok.vesselam..
