yoktur. kimse kimseyi kandırmasın. herkes bencil olma içgüdüsüyle doğmuş bu dünyada. başkasını düşünüyorsan da o kişi ya aşık olduğun kişidir -çünkü onsuz yapamayacağını düşünürsün ki bu da yine senle alakalı bir sebep- ya da aileden zamanında sana çok baktığı için kendini ona karşı borçlu hissettiğin biridir. çok yakın bir arkadaş da olabilir tabi. kimse insancıl olduğundan başkasını kendinden öne koymaz. doğanın kanunu bencillik.
Bir keresinde kantin sırasında bir arkadaşım poğaçayla meyve suyu istemişti galiba, bende aynısından alacaktım önce onunkileri alıp aradan çıkarayım diye aldım ona verip kendim için istedim meğerse son poğaçaymış kantinci abi dedi ki " önce kendini düşüneceksin yoksa böyle ortada kalırsın" haklıydı o olay hayattan yediğim ilk darbelerden birisiydi.
olması gerekeni yapan insan tanesidir. "bencillik" anca günümüzde olan "din" kavramları kavgalarına benzer kavgalar çıkarır. "benim babam senin babanı döver" mantığı.
