Sözlükte gözlemlediğim ve netliginden emin olduğum tuhaf bir durum.
Şoyleki, bir yazar entry sinde kendisiyle alay etsin, aşağilasin, kendisini hakir görsün, eziklesin filan, yahut kendisiyle ilgili rezaletli bi durumu dillendirsin; o yazar artilanir direk.
Lakin kendisini övsün, gurur duyduğu bir şeyi dillendirsin, yükseltsin, o zaman ardarda yer eksileri.
Dogrusu, bunun arka planında inceden bir eziklik psikolojisi olduğunu düşünmekteyim. Aynı, bizden kötü durumdaki insanları gorup acidigimiz ve halimize sukredip mutlu olduğumuz gibi...
Evet, insan psikolojisindeki çarpıcı bir noktadır bu. genelde başkalarının mutsuzlugundan mutluluk çıkarırız bizler.
