zamana ve strese yenik düşmüş ve erken deforme olmuştur.
salı günüydü, ben, bir kaç arkadaş ve arkadaşın arkadaşı, arkadaşın arkadaşının annesi vardı. herkes çayını kahvesini içerken ben düşünüyordum. kim kimin annesiydi amk ?
masa ve etrafındakiler havadan ve sudan konuşurken arkadaşın arkadaşına 'senin gözlerin gri, annenin yeşil, sülale hep böyle rengarenk mi' diye sordum. soruyu sormam ile ortama soğuk bir sessizlik hakim oldu. herkes mükemmel bir senkronla içeceğini ağzına götürdü ve masaya geri bıraktı. kimileri zoraki olsa da gülümsemeye çalışıyor, kimileri çaresizce ve sorumluluk alan tek insanmışcasına konuyu değiştirmeye çalışıyordu.
içimden 'acaba küfür mü ettim' diye düşünürken arkadaşın arkadaşı 'anne olan benim' dedi gülerek ve ekledi, şakacı seni...
oha, anneleri karıştırmışım diye düşünürken, arkadaşın gerçek arkadaşı lafa atıldı. bu konuda daha önce de sıkıntı yaşadığı belliydi. şöyle dedi: ' bu şakayı çoğu kişi yapıyor artık gerçek olduğuna inanıcam heeaa, yeter yaa'
biliyordum beynim şu an bir teselli lafı üretmeliydi ve durumu toparlamalıydım. ama o an ağzımdan hiç bir şey çıkamadı. tutuklu kaldım sanki, hatta ne söyleyeceğimi de biliyordum. teselli ve durum düzeltme lafım 'anaasına bak kızını al diye bir laf vardır ya hani'
bunu söylemek yerine sadece heaa öylemiymiş bakışı attım. masadaki herkes bana tam bir götmüşüm gibi bakıyordu. halbuki niyetim kötü değildi.
terleten dakikalardan sonra nihayet konu değişmişti, benim sikime takmayacağım, asla ilgi bile duymayacağım bir sohbet dönüyordu.
ben susuyordum, annesinden daha güzel olmayan kız da susuyordu. çaktırmadan göz ucuyla ona bakıp inanılmaz bozulduğunu görünce vicdanım sızlıyor, ortamdan bir an önce ayrılmak istiyordum. telefon çalsa da kaçsam.... alarm bile çalsa almanyadaki amcammış gibi yalandan konuşup sıvışmak niyetim. ama lazım olunca gerekli şartlar oluşmuyor.
yaklaşık bir saat sonra arkadaşın arkadaşı ve arkadaşın arkadaşının annesi kalktılar. annesinden daha güzel olmayan kızın, giderken ki bana attığı bakışı ömrüm boyunca unutmayacağım...
