vakit gazetesi ankara temsilcisi serdar arseven tarafından; " belki kendim ısırırım müslüman kardeşimi ama tarassut köpeklerinin yalamasına dahi müsaade etmem " şeklinde dillendirilen yeni bir deyimdir.
eskilerin;
" biz biliriz birbirimizi, kim olduğumuz kimseden sorulmamıştır. "
şeklindeki özlü ifadesinin, salyaları akan bir versiyonudur.
yalandır. daha hiç ısırdıklarını görmedim. siz de görmediniz biliyorum. bir tecazi/tecavüz olayını dahi kendilerinden olduğu için savunan insanlar şimdi ısırmaktan bahsediyor. ısırmıyorsun bari yalan söyleme kardeşim.
aklıma muzun bir arkadaşımın başından geçen bir olayı getirdi bu hadise.
önce tanımsa tanım tanımı: bencil, aç ve kemik yalayan bir köpek davranışıdır.
tolga, bizim zıpır eleman. tolga, bir deli oğlan. gidiyor parka, oturuyor banka, yanında kanka. başlıyorlar muhabbete. izmir, sıcak, leş gibi hava. elemanlar oturuyor bankta, gazoz içiyor. karşıya iki tane kız gelip oturuyor, ellerinde dondurma cornetto. bizim zıpır, arkadaşına dönüp,
- bak oğlum napıcam şimdi.
diyor. arkadaşının şaşkın bakışları altında kıza yaklaşıp,
- ya çok sıcak, yandık, sana bir şey söyliycem ama yanlış anlamanı istemiyorum.
der. izmir'in kızları çantayı yapıştırmaz genelde kafasına. bizim kızlar "efendim? tabi söyle, anlamam yanlış" demiş. bizim eleman da gözleriyle dondurmayı işaret ederek,
- çok sıcak, bi kere yalayabilir miyim? diye sormuş. yapar, bilirim.
kızlar da kikirdemiş, "al" demiş, "zaten yemiycektim ben de"
bizim eleman da arkadaşına dönüp, "ya yanlış anladı of" diye ellerini tüh babında birbirine vurmuş.
