tek başıma oynuyorum hissi yaşamamak için, genellikle karşı taraf yeniyordu.
Egomu ve bencilliğimi yenmeyi ilk bu şekilde başarmıştım ya. Hatta üstün zekam, üstün zekamla çarpışınca sürekli, okulda satranç turnuvalarında dereceye girenleri ve birinci olanı da rahatlıkla yeniyordum. Yarışmalara katılmıyordum, direk hedefe yoğunlaşıyordum. elimde mini satranç takımıyla gidiyordum hep okula. yenme hazzını da yoğun olarak ilk bu şekilde yaşamıştım. Hey gidi mavi önlüklü, beyaz yakalı günler.
sonra kimse oynamamaya başladı benimle, sürekli yendiğim için. bıraktım sonra ben de. Her şey kazanmak değilmiş o zaman anladım. Cs go oynarken de serverlarda hep 1. olurdum, elin globalleri gelir tek yer giderdi. iyi oynamamın karşılığında sadece küfürler ve hacksin diye iftiralar oldu. Online oyunları da bıraktım.
Bir filmde bir söz duymuştum ''her zaman ikinci olacaksın'' o söze göre yaşayınca, her şey güzel oldu. Konu buraya nerden geldi ya.
