Muthis. En cok kendimi severim su hayatta. Ben ne yaparsam yapayim kendime hak veririm. Pismanlik duyarim ama asla kendime saygisizlik etmem. Canim kendim.
Bu aralar akıl sağlığımı korumakta zorlanıyorum. Öyle bir eşikteyim ki, bundan sonrasında dilediğim şey ya ölmek ya da kendimi çok mutlu olacağım bir yerde bulmak.
Sus diyorum, söyleme. yapma, içinde kalsın. Bir gün gelecek gideceksin. Çok uzaklara diyorum, çok uzaklara...
Seviyorum kendimi her şeye rağmen. Aslında ben kendimle çok iyi anlaşıyorum ama aramıza üçüncü kişiler girip benim için "umursamaz, sorumsuz, inatçı,sivri dilli" falan diyorlar aramız bozuluyor bu yüzden bazen ama yaptığım tüm hatalara rağmen hala bu dünyadaki en sevdiğim kişiyim.
Bu arada üçüncü kişiler yakında bana şizofren de demeye başlarlar.
En yakınım, ailem, dostum çünkü o her zaman benim yanımdaydı. Herkes ihanet etti ama o yanımdaydı. En iyi o bilir benim ne yaşadığımı çünkü o da benimle aynı şeyleri yaşadı. Insanlar bizi cok kıskanıyor, kibir diyorlar narsist diyorlar. Sanırım doğru ben kendime aşığım ama bu aşk karşılıksız değil. En sevdigim yönü de bu zaten beni sevdigini biliyorum. Tek dayanağım o, yaşamamın sebebi de o. Teşekkürler, seni seviyorum.
Ne ben ona karışıyorum ne de o bana.
Böylesi çok daha huzur verici yoksa kuru yerden nem kapar ölürüz. Gerçi ölmenin de hükmünü sorgulayıp bütün anlamını yitirmesine sebep oldu ya neyse sonuçta kendim.
