yaklaşık son iki yıldır uzun vadeli ve ciddi anlamda bir plan ve program yapmadan spontane yaşıyorum. herhangi bir kişiye veya duruma dair elimden geldiği ölçüde güçlü bir beklenti oluşturmamaya gayret gösteriyorum. bu sayede herhangi bir hayal kırıklığı da oluşmuyor haliyle. başlangıçta sürprizler biraz ürkütücü gelse de; farkettim ki; hayat bu şekilde çok daha kolay ve hatta eğlenceliymiş. Belki Biraz aptalca veya çocukça ama kesinlikle hayat biraz aptal olunca çok daha kolay.
bu arada kendimi tanıdığımı sanırdım, hiç tanımıyormuşum çok şaşırdım. Kokoreçin tadı o kadar da kötü değilmiş.
Her gün mutlaka uluslararası hava trafiğini, hani haritada uçakları hareket halinde gösteren var ya onu, nasa'nın canlı yayınını ve şu anda uzayda kaç kişi var uygulamasını izlerim. Faydası olduğundan mı? Yoo seviyorum sadece.
neşem yerindeyse ve karşımdaki kişi ile çok yakınsam kurduğum her cümleyi şarkı sözü gibi ritmik söylüyorum veya anlatacağım şeyden doğaçlama şarkı uyduruyorum. *
