Kendime bakmaktan hoşlanmıyorum. Saçıydı sakalıydı, uğraş dur. Bitmiyor çilesi.
Bana bakılsın diye ekstra bir çaba sarf etmediğim gibi bakılmasın diye de ekstra bir çabam olmuyor. işime geleni giyip işime geldiği gibi çıkıyorum evden.
Zaten şantiyeye gidiyorum, smokinle gidecek halin yok ya!
ben erkek olarak söylüyorum cix giyinmeye korkuyorum kendime bakılmasından hoşlanmıyorum, sıkılıyorum utanıyorum. kızlarda bu durum tam tersi bakıyorsun hayvan oluyorsun bakmıyorsun özgüvensiz oluyorsun. işin garibi bunlar kendilerine bakılmasını istedikleri halde açık giyindiklerinin bile farkında değiller. yani açık giyiniyorsan tacizci gözleri göze almış olman lazım. haksız mıyım?
bu nefs nasıl birşey böyle? insana neler yaptırıyor.
Bakılan şehire bakan insanın zihniyetine göre değişiyor hoşlanıp hoşlanmamak.
Mesela muhafazakâr olmayan bir şehir de normal tipte bi erkek yada kız sana baktıysa demek ki güzelim diye düşünüyorsun. Bu şehir de sana bakan kişi yaşlıysa yada zibidi gibi bir tipse sapık diye düşünüp korkuyosun.
Muhafazakar bir şehirde ise insanlar sürekli sana sapık gibi bakar genç yaşlı farketmez yiyecek gibi. Hanim teyzeler de yargilayarak bakar. Ve bu durumlar da hiç ama hiç hoşlanmam.
Cevabı mütevazılık nedeniyle hiç hoşlanmam şeklinde cevaplanabilecek sorudur. Kimse kimseyi kandırmasın herkes odak noktasında olmayı sever. Lakin alışık olmayan bir kişi için 'ulan fermuar mı açık, üzerimde bir sorun mu var' diye aklının karıştığı andır.
