Hep yaptığım bir hata ama sonradan daha dikkatli olmaya çalışıyorum. insanları tanımadan yargılama muhabbetinde çok iyiyim. En nefret ettiğim yanım doğrusu.
Dur o bu iyiliğe layık değil güzel şeyleri haketmiyo yapma diyip rakamı donuyorum bi bakıyorum yine haketmedileri iyiligi vermişim hadi olsun boşver diyorumki çok geçmeden yine burnumda n getiricek bir hareket görüyorum ama bn akillanmiyorum.
Öfkem. haksızlığa uğradığımda kontrol altına alamıyorum. buda en çok sevdiklerimi etkiliyor. he bide kendimi analiz edip şu davranışlarda bulunmayacağım deyip farkında olmadan ama sanki özellikle yapıyormuşum gibi yaptığım şeyler. Birde merhametli oluşum. bana en çok kaybettiren şeylerden bir tanesi.
Asosyal olmam.
Gene de inatla insanlarla konuşmayı sevdiğimi zannedip kendimi kalabalıkların içine sokmam.
Ya kardeşim sevmiyosun işte asosyalsin otur evinde oyununu oyna ne kasıyosun sosyal pıtırcık olcam diye?
bana yapılan kötülüğü asla unutmam. beynimin içinde kara kaplı bir defter var adeta ve oraya yazıyorum. benzer bir olayda hemen dejavu gelişiyor beynimde. o zaman savunma sistemlerim yanlış alarm bile veriyor.
Huzur kaçmasın diye susmak zorunda mıyım acaba. Kin tutarım kardeş ben. Affetmem,unutmam ama sırf huzur kaçmasın diye sesimi de çıkarmam. Boşu boşuna kendime yük yapıyorum. Lan madem ses etmeyeceksin ne diye içten içten bileniyorsun. Te allahım ya.
