görünüste ciddi bir sorun yoksa,
kisinin çocukluguna inmek gerekir.
örnegin:
ruh hastası olan annem (ciddi anlamda), bana küçükken sürekli çirkinsin, çarpık bacaklısın *, soylesin, boylesin diye bildigin piskolojik iskence uygulardı.
geçenlerde bir sinir krizi anımda "yoldan çıkma diye diyordum napiyim" *... deyince ikinci sinir krizini anında geçirdim tabi.
su an ise cidden hiç bir fikrim yok. yani aynaya sadece ne var ne yok diye bakıyorum. güzel misin çirkin misin diye sorsanız cevap bile veremem.
ama dısarıdan bakınca sanırsın ki özgüven tavanda, aslen yok. 404 not found bildigin.
ama biri iltifat ederse de genelde çok ters anlarım, ve agresiflestigim de görülmüstür.
özetle kisinin görünüşü ile degil ama etrafı, tanıdıgı insanlar hatta ailesi (ornekte goruldugu gibi) bile bu sorunun temelinde olabilir.
Eğer ki sevgilinizden ayrılalı 8 ay oluyorsa o bu 8 ayda milyonlarca kıza hallendiyse ve siz hala modelin sen ona aşıksın parçasını dinleyerek ağlıyorsanız ha bi de sen ona aşıksındaki 'o' kısmı sürekli güncelleniyorsa gayet normal olan durumdur. 8 ayın sonunda tamda başka birine karşı ufak da olsa bir şeyler hissetmişken o kişinin sizi kabaca reddetmesini saymıyorum bile.
Herkesin kendi güzelliği vardır. Şükretmek lazım. Şimdi barbaraya da yanlış kaş yap, saçları batır bir nebze çirkinleşir. Önemli olan kusurlar bilinip kapatılmalı.
