Hayir konusurken insan daha rahat konusur cumleler birbiri ardina dizilir bir siru sey konusursun konu konuyu acar ama yazarken oyle degil herseyi olcup bicip yazmalisin.
Yazmak konuşmaktan daha zordur, çünkü; konuşurken çoğu zaman saçmaladığını fark etmezsin, ancak yazıda öyle mi , bir satırı, bir kelimeyi yeri gelir dakikalarca,saatlerce düşünürsün.Aklın alametidir yazmak.Kafanın içindeki harfleri sayfaya, ekrana tükürmektir bir ihtiyaçmışçasına..
kusanlarda vardır elbet.. cırcır gibi yazanlarda...
yazışlarım aslında yazma istediğimden ziyade konuşma arzumun parmaklarıma vuruşudur, demişti.
(bkz: nokta koydum bitti)
onun gibi işte, kendini ifade edebilmek her koşulda güzel, şu çağda düşünen insanlar olup bir şeyler karalamak varlığımza dair küçük ipuçlarıdır ve bazılarımız konuşmayı pek beceremesek de yazarken bu ihtiyacı fazlasıyla karşılıyoruz.
yazmak insana verilmiş en büyük nimetlerden biridir, dile gelmeyecek çoğu şey bir anda dökülü verir kelimelerce yazıya... konuşurken gözler korkar, utanır, sıkılır...
yazarken parmaklar kolay kolay çekinmez, onlar daha kolay ifade eder bazen ruhu.
toplumun büyük bir kısmının yaşadığı durum. bazıları iyi konuşamaz, bazılarıysa kelime cambazıdır adeta, hitabet gücü yüksektir. sözlük yazarlarının büyük bir kısmı, sanırım kendini yazarak daha iyi ifade edebilenlerden.
