çoğu insana dönem dönem gelebilen durumdur. depresyona bağlamadan sağlıklı olarak düşünülmeli. ama şimdilerde kimsesizlik ,yapayalnızlık sevgilinin olup olmamasına endeksli olduğu kabul görülüyor çok saçma bir şey şekilde. kendini böyle şartlandıranlar ciddi ciddi var. halbu ki kimsesizlik yapayalnızlık çok başka boyutta olabiliyor.
Birkaç ay önce aniden bastıran histi. Hastanenin ortasına çöküp hüngür hüngür ağlamıştım. Sonra eve dönüp dedemle teyzemin gelmesini bekledim. O günden beri geçmedi o his. Söküp atamıyorum içimden.
Gecenin bu saatinde gelen acı dolu histir. Şaka maka etrafımda adamakıllı tek bir insan yok. Akraba aile zaten yok. Ölsem kimse farkına varmaz. Zaten kim var ki.
