kafan ağır...
düşünceler öylece duruyorlar.. kıpırtısızlar...gitmiyorlar. 'kışşt kıştt' demek bile gereksiz geliyor. ortalık sakinken kaçmak en iyisi. ama nereye? her yer aynı. her yer birbirine çıkıyor ve oval. tutunacak hiç bir imge hiç bir özne yükselemiyor ve belirmiyor ki! evet düzlük. sıkıcı bu. nasıl yazıyorum hala. bilemiyorum.
beynindeki bu uyuşmuşluk hissi mi yoksa hiç olmayan bomboşluk hissi mi? karar vermek zor. aptallık nasıl oluyor da tortu gibi konuyor beynin içindeki kalaya. patlamış plastik topun ters yüz edilmiş kayganlığı gibi duruyor.
düşünceler, hoop kayıyor. uçamıyorlar. bak yine yoruldular.
+ ...
