insanın kendisini tanıması yani ruhen çıplak görmesi kolay kaldırabilecek bir şey değildir. herkes bilir az çok karanlık yönlerini, ama kabul etmek zor gelir.
tanır aslında herkes kendini. eleştiriye kapalı olmak dediğimiz şey bile, aslında o eleştirilecek yanlarını bilmek ve başkasınından duymak istememektir.
her iyi, kötü, saçma, güzel konularda yeni bir yüzünüzü gördüğünüz de anlarsınız kendinizi tanımadığınızı. ne kadar ürkütücü gelse de bu sizsiniz malesef.
Kaptan ve yardımcı pilotların ellerinde birer beyaz baston. Kollarında üç noktalı bant.
Sağa sola çarparak öylece geliyorlar uçağa.
Yolcular fena halde şaşırmış!
Uçak az sonra hareketlenip, pistte hızla ilerlemeye başlamış. Yolcuların gözleri camda. iyice endişelenmişler!
Uçak son hıza ulaşmış. Pistin sonuna da gelmiş! 100 metre sonra betonun bitip çimlerin başlayacağını gören yolcular dehşet içinde çığlığı basmışlar!
Tam o anda da kaptan pilot levyeyi sonuna kadar çekmiş. Uçak pist biterken tekerleklerini yerden kesmiş, havalanmış.
Kaptan pilot arkasına yaslanmış derin bir nefes almış ve yardımcı pilota dönmüş;
Biliyor musun? Bir gün çığlık atmakta gecikecekler ve hep birlikte geberip gideceğiz!''
