Kendini sevmeyeni kimse sevmez ve sevemez. Kendinizi olduğunuz gibi kabul etmiyorsanız, kendinizi olduğunuz gibi sevmiyorsanız, kötü yönleriniz üzerinde çalışarak onları iyiye doğru çevirerek sevilecek biri olmak istemiyorsanız, etrafınızdaki insanlar bunu nasıl başara bilir? Kendini sevmeyeni, nefret edenden herkes nefret eder. Bir arkadaşınızın kendinden aşırı fazla nefret ettiğini, her yerde kendisini küçük düşürdüğünü düşünün. istemeseniz bile siz de bu arkadaşınızdan artık hoşlanmayacaksınız, ona karşı olan düşünce ve hissleriniz değişecek. Bu yüzden kendinizden nefret etmeyi, sevmemeyi bırakın, kendinizi sevmeyi ve kendinize saygı duymayı öğrenin. Bir de kendinizi, hayatınızı düşünün, 1 defa geldiğiniz bu dünyada neden kendinizi sevmeyerek hayatınızı mahv ediyorsunuz?
Kendine olduğu gibi Onu sevenlere de kötü davranan insandır.
fakat yine de davranışlarının alt metinlerinde sürekli olarak insanların kendisine olan sevgilerini sınama eğilimi gösterir. fakat asla kabul etmez bu saplantılı tutum ve davranışlarının asıl nedeninin sevgi açlığından kaynaklandığını.
başkalarını da sevemeyecek olan insandır aynı zamanda. çünkü bunun nedeni şu bence. ya da şöyle diyelim aslında mevzu sevmemek değil. kendini veya başkasını fark etmez, sevmek ve sevmemek olayında ki sevgi kökünü hissedememektir. yani bu olgular bu insan için sadece harf benzerliğinden ibaret gelir. sevmemek ve sevgi bağlamı. hiç aklına gelmez aslında. ya hani bir örnek veriyim. bir insan mesela her şeyden sıkılıyor. sıkılıyor ama sıkılmaması için ona çevresi elinden geleni yapıyor. hatta seveceği şeyleri bile sunuyorlar önüne. ama bir memnuniyetsizlik. işte bu aslında kendini sevmeyen insan. ne emmeye ne gömmeye derler sokak jargonunda. bir anlamda bir bütünlüğün ortak noktaları. memnuniyetsizlik, kendini sevmemek, şikayetçi olmak, kendini suçlamak gibi gibi.
baskıcı bir ailede büyümüş ya da fazla özgür yetiştirilmiş insandır. baskıcı bir ailede büyümüş olan insanlar daha çocuklukta yapacakları hiçbir şeyin yeterli olmayacağı ve asla ailelerinin istediği "mükemmel" çocuk olamayacaklarının bilincinde olarak kendilerine tam olarak güvenemezler ve bu hissiyatın kronik bir hal alması daha kolaydır.
fazla özgür ve kendine aşırı güvenli yetiştirilen çocuklar uzun bir süre bol bol hata yapıp, nasılsa ne yaparlarsa yapsınlar en iyisini ve en güzelini yaptıklarına inandırıldıklarından ağır yaşanmışlıklar ve tecrübelerle aslında o kadar da iyi olmadıklarını fark ettiklerinde, kendilerini ve hayatlarını kontrol etme yetisine sonradan sahip olmaya çalışırken kendine güvenlerinde bir anda bir düşüş yaşarlar ve hatta bu kendini kontrol etme, kendini şiddetle yargılamaya dönüştüğünde ağır depresyona kadar yönlenebilir.
kendini sevmeyen yada sevmesini bilmeyen kişi başkasını nasıl sever.
nasıl aşık olur?
kendini sevmiyorsan kendini affetmekle başla işe gerisi gelecektir.
