hiçbir suçun olmadığı halde tüm yaşadıklarının senin suçun olduğunu düşünmektir. kendinden kaçmaktır. kendine vermediğin sevgiyi dünyaya vermeye çalışmak, ama dünyadan karşılık olarak acı almak, sonuç olarak kendinden nefret etmek için bahaneler aramaktır.***
aslında aynı zamanda , hiçbir şey için harekete geçememe durumudur. bir özelliğini veya birkaç özelliğini, davranışını sevmemeye eyvallahta. kendini sevmemek başka bir şey. ve tehlikelidir bence kendini sevmemek. çünkü , bırak başkalarını, kendi benliğini sevmeyerek, kendini kendinde bulmayan insan her şeyi yapabileceği , hem kendi aklına gelir, hem de etrafında ki insanların aklına. ister istemez.
melankolik bir histir.bütün sorunlarının tek sebebinin kendisi olduğunu düşünür.kendini değersiz ve gereksiz görür.içindeki depremlerle ,fırtınalarla yaşar;yaşamaya çalışır..
bir bireyin kendini sevmemesi durumu kadar içinde yaşanılan toplumu sevmeme durumunu da anlatır. akşam gazetesinden nagehan alçı'nın aşağıdaki yazısı üzerine uzun uzun düşündürtmüştür.
--spoiler--
Kendini sevmemek
Bükreş,
Romanya'yI tanımlayan en önemli özellik bu: Kendini sevmemek. Başkent Bükreş'te birkaç gün kalınca hemen o havayı alıyorsunuz. Rumenler hep başkaları olmaya çalışıyorlar. Başkalarının dillerine özeniyor, başkalarının ülkelerinde yaşamak istiyorlar.
***
Bu özellik komünist lider Çavuşesku diktatoryasında yıllarca baskı altında yaşamaktan kaynaklanıyor zannedebilirsiniz. Ama öyle değil. Rumenlerin 'başkalarına hayranlığı' daha öncelere dayanıyor. 1920'lerde ülkede Rumence konuşmak kaba sayılıyormuş örneğin. Üst sınıfa ait olduğunu belli etmek isteyenler, aralarında Fransızca konuşuyorlarmış. Hele bir kadına Rumence hitap etmek büyük ayıpmış o yıllar.
***
Hala bugün, Bükreş'in sokak tabelaları Paris'in tabelalarının bire bir aynısı. Hatta Rumenler 'başkalarına benzeme'yi daha da ileri götürmüşler ve Paris'in simgelerinden olan Arc de Triumph (Zafer Takı)'u Bükreş'in ortasına aynen kopyalamışlar.
***
Ülkede rüşvet, kanunsuzluk diz boyu. AB üyesi olması işleri biraz düzeltmiş gibi görünse de sokakta kiminle konuşsanız durumundan memnun değil. Tarih boyunca da bu böyle olmuş. Belki de o nedenle kendilerine özgü bir kimlik, kültür geliştirememiş Romanya. Özgüven kazanamamış.
***
Bir ülkenin kendini sevmemesinin o ülkeyi ne kadar zayıflattığını anlamak için Romanya iyi bir örnek. Sanırım bu örnekten bizim de çıkaracak derslerimiz var.
--spoiler--
sanırım bu durum bizim yoplumumuza da yavaş yavaş sirayet ediyor. üzerine söylenebilecek çok şey var ama denemekle başlayabilirsiniz işe. sevmek kolay değildir belki ama "nefret etmemek" hiç de zor olmasa gerek. nefret etmeyin en azından. solcuysanız sağcıdan, dindarsanız ateistten nefret etmeyin mesela. "yok arkadaş, onlar düşman" mı diyorsunuz ısrarla? sağda solda patlayan bombaları, az kalsın patlayacak olan canlı bombaları, gencecik yaşta şehit düşen onca insanı aklınıza getirin; bir daha düşünün.
depresyonda ya da o sınırda olan insanın hissettiği hislerden biridir. ayrıca ergenlikte *görülür. aynaya bakmak istemezsin, kendini iyi bir insan olarak görmezsin, birçok şeyi boşverdiğinden kendinide umursamamaya başlarsın.
içinde bulunduğunuz durumla değişkenlik gösterebilen.
Eğer yorgun ve öküz gibi açsanız, uyku nedir unuttuysanız, kahve üzerine kahve içiyor ve burdaki içeceğin "kahve" olmasının tek nedeninin bu sıralar fakir bir piç olduğunuz gerçeği tecrübeyle orda duruyorsa;
o zaman, o anda kendinizin pek fanı olduğunuz söylenemiyor.*
