bir bireyin kendini sevmemesi durumu kadar içinde yaşanılan toplumu sevmeme durumunu da anlatır. akşam gazetesinden nagehan alçı'nın aşağıdaki yazısı üzerine uzun uzun düşündürtmüştür.
--spoiler--
Kendini sevmemek
Bükreş,
Romanya'yI tanımlayan en önemli özellik bu: Kendini sevmemek. Başkent Bükreş'te birkaç gün kalınca hemen o havayı alıyorsunuz. Rumenler hep başkaları olmaya çalışıyorlar. Başkalarının dillerine özeniyor, başkalarının ülkelerinde yaşamak istiyorlar.
***
Bu özellik komünist lider Çavuşesku diktatoryasında yıllarca baskı altında yaşamaktan kaynaklanıyor zannedebilirsiniz. Ama öyle değil. Rumenlerin 'başkalarına hayranlığı' daha öncelere dayanıyor. 1920'lerde ülkede Rumence konuşmak kaba sayılıyormuş örneğin. Üst sınıfa ait olduğunu belli etmek isteyenler, aralarında Fransızca konuşuyorlarmış. Hele bir kadına Rumence hitap etmek büyük ayıpmış o yıllar.
***
Hala bugün, Bükreş'in sokak tabelaları Paris'in tabelalarının bire bir aynısı. Hatta Rumenler 'başkalarına benzeme'yi daha da ileri götürmüşler ve Paris'in simgelerinden olan Arc de Triumph (Zafer Takı)'u Bükreş'in ortasına aynen kopyalamışlar.
***
Ülkede rüşvet, kanunsuzluk diz boyu. AB üyesi olması işleri biraz düzeltmiş gibi görünse de sokakta kiminle konuşsanız durumundan memnun değil. Tarih boyunca da bu böyle olmuş. Belki de o nedenle kendilerine özgü bir kimlik, kültür geliştirememiş Romanya. Özgüven kazanamamış.
***
Bir ülkenin kendini sevmemesinin o ülkeyi ne kadar zayıflattığını anlamak için Romanya iyi bir örnek. Sanırım bu örnekten bizim de çıkaracak derslerimiz var.
--spoiler--
sanırım bu durum bizim yoplumumuza da yavaş yavaş sirayet ediyor. üzerine söylenebilecek çok şey var ama denemekle başlayabilirsiniz işe. sevmek kolay değildir belki ama "nefret etmemek" hiç de zor olmasa gerek. nefret etmeyin en azından. solcuysanız sağcıdan, dindarsanız ateistten nefret etmeyin mesela. "yok arkadaş, onlar düşman" mı diyorsunuz ısrarla? sağda solda patlayan bombaları, az kalsın patlayacak olan canlı bombaları, gencecik yaşta şehit düşen onca insanı aklınıza getirin; bir daha düşünün.
hiçbir suçun olmadığı halde tüm yaşadıklarının senin suçun olduğunu düşünmektir. kendinden kaçmaktır. kendine vermediğin sevgiyi dünyaya vermeye çalışmak, ama dünyadan karşılık olarak acı almak, sonuç olarak kendinden nefret etmek için bahaneler aramaktır.***
melankolik bir histir.bütün sorunlarının tek sebebinin kendisi olduğunu düşünür.kendini değersiz ve gereksiz görür.içindeki depremlerle ,fırtınalarla yaşar;yaşamaya çalışır..
Olmak istediği kişinin tam karşısında durduğunu düşünmek, Yıllar geçtikçe pişmanlıkların artması, başarı sayısının yerinde sayması, başkalarına kendinden daha çok saygı duyması.
Kendini her konuda başarısız görme.
depresyonda ya da o sınırda olan insanın hissettiği hislerden biridir. ayrıca ergenlikte *görülür. aynaya bakmak istemezsin, kendini iyi bir insan olarak görmezsin, birçok şeyi boşverdiğinden kendinide umursamamaya başlarsın.
Sanırım psikolojik bir sorundur. Kendini sevemeyince kimseyi sevemiyor ve deger veremiyormuşsun. Diyenlerin yalancısıyım. Yoksa maalesef ki kendinden nefret eden birisi olarak herkese sevgi kelebeği olarak gözükebiliyorum.
insan kendi kusurlarını sevmeyebilir ve özeleştiri yapabilir, ancak bu kusurlarını düzeltmek ve geliştirmek uğruna bir çaba harcamıyorsa asıl sorun o zaman başlar. Bunun dışında kendini sevmek durumu aşırıya kaçtığında ego patlamasına sebebiyet verebilir. Bu durum kişinin sosyal hayatını zedeler.
Kendini dozunda sevmek ise insana her zaman dik durmayı ve çevresindekileri de sevebilmeyi getirir. Çünkü insan değişime ilk olarak kendisinden başlamalıdır.
Fikrimce, kendine saygı duymak hepsinden daha önemlidir.
Kendini beğenmemek, özgüvensiz olmak, kötü bir aile ortamında büyümek nedenleridir ve gerçekten çok çok zor bişey. Sorunları aşınca belli bir yaşı geçince özgüven oturdukça geçmeye başlar bu durum.
Genelde sevildiğini hissetmeyen sürekli olarak azarlanan çocuklar kendileri de inanır salak, kötü sevilecek bir yanı olmayan biri olduklarına o yüzden kendilerine bişey yapıldığında yapana değil de kendilerine kızarlar. Eğer bir çocuk kendini sevmiyorsa en büyük suçlu aile ve çevredir.
içinde bulunduğunuz durumla değişkenlik gösterebilen.
Eğer yorgun ve öküz gibi açsanız, uyku nedir unuttuysanız, kahve üzerine kahve içiyor ve burdaki içeceğin "kahve" olmasının tek nedeninin bu sıralar fakir bir piç olduğunuz gerçeği tecrübeyle orda duruyorsa;
o zaman, o anda kendinizin pek fanı olduğunuz söylenemiyor.*
