orta okul-lise çağlarında kendini şarkıcı sanmak travmasına yakalanmış kızlardır. bu kızlar zeka seviyeleri en az kendi kadar olan bir grupla birlikte takılıp, çoğunlukla ellerinde tuttukları kaleme mikrofonmuş muamelesi yaparak hep birlikte şarkı söylerler. bu sabilerin şarkı söylerken yaptıkları hareketlere özellikle dikkat edilmelidir. eldeki kalemden bozma mikrofon tek eliyle tutarlarken diğer eliyle de etraflarındaki saf kalabalığa doğru havada çizdikleri dairelerle seslenirler.
bir diğer dikkat edilmesi gereken nokta ise şarkı söylerken boyunlarının aldığı eğime bağlı olarak, insanların gözlerinin elifine elifine bakarak, bir şeyler söylemek istiyormuşta beceremiyormuş hissiyatıyla inlemeleridir.
her ne kadar bir travma olarak görülebilse de bir ergenlik hastalığı olduğunu unutmayıp paniğe kapılmamak lazımdır.zira ergenlikle birlikte geçecektir. ancak ergenliğin bitmesine rağmen bitmiyorsa bu travma korkulmalıdır. zira petek dinçöz'ler, demet akalın'lar, hande yener'ler bu travmadan kurtulamayan gençlerimizdir.
