tehlikelidir. insan her zaman cürmü kadar yer yakmaz. bazen çevresindekileri de yaralar kendini yakarken. sonra bir gün, küllerinden doğduğunda bir bakar kimse yok yanında. o yüzden, yanmadan evvel iki kez düşünmeli. kendini külünden yaratmak zor elbet, ama bir de sonrası var o işin. o yolda bir başına kalmak var.
herşeyin bittiği yeri keşfetmektir, kül olmak. keşfin uğursuz büyüsüne kapılmadan, ruhun kendine özgü mucizesiyle dönüş yolunu bulmasıdır yeniden doğuş.
kendi kendini doğurmaktır belki de sancılı ama her seferinde daha güçlü, kabuk tutacak, iyileşecek ama sancısı hiç dinmeyecek yaralarla, geride bıraktığınız halinize bakıp kanlı gözyaşları dökülür gözlerinizden. gözünüzde ki yaşları yeniden doğuşun, yenilmemiş olmanın zafer sarhoşluğu siler. yüzünüzdeki çizgilerde şifrelersiniz, hangi yangınlarda kül olduğunuzu, yaşama dahil olma savaşınızı. o zaman bir anka kuşu geçer aklınızdan kendini külünden yaratan.
bitti denilen noktada, yeniden başlamaktır bitti denilen ne varsa.
düşüp, yeniden ayaga kalkmaktır.
defalarca yenildikten sonra, inatla galip gelmektir.
