bazen bile bile yapılandır. bilirsin kendini kandırdığını Bunun yanlış olduğunu, bunun sana zarar vereceğini bilirsin ama böyle olmak seni daha mutlu eder. düşündüğün şeye inanmak, öyle varsayarak yaşamak daha kolay gelir işte.
Bu konuda çok kötüyüm. Neden de bilmiyorum. Beynimin doğru düzgün çalışmadığı aşırı korktuğum, duygusal olduğum zamanlar falan en azından kullanabilmek güzel olabilirdi. günü kurtarırdık. Zaten başıma ne geliyorsa her şeyi direkt söylememden geliyor. Bunları filtrelemek gerekiyormuş ben de yeni yeni öğrendim. Mesela biriyle konuşmak istemiyorsan seninle şu an konuşmak istemiyorum diyemezsin de gidip ütü yapmam lazım diyebilirsin ama enteresan.
hem yapmak istemeyip, hemde yapmadan durulamayan bir şey için, bürünülen duygu hali. bence makul derecede olması lazım ya. yoksa motivasyon yoksunluğuna sürükler diye düşünüyorum.
eskiden yapılması iyi bir şey derdim, ama iyi bir şey değildir. böyle yapınca, kendimi hala büyüyememiş gibi hissediyorum çünkü. hem belli bir süreden sonra, kendini bile kandırmak istememek durumuna geliyorsun zaten ister istemez.
Etrafındakileri kandırmaktan daha zordur. Kimine göre bir sanat, kimine göre ise bir ahmaklıktan ibarettir. Ben sanat olduğu görüşüne daha yakınım.
Aslında birçok şey insanın kendi kafasında oluşuyor ve bitiyor. Hemen hemen hepsi kendini ne kadar kandırabildiğinle alakalı. Sevinmek, üzülmek, sevilmek... Tabii bazen kendini kandırmak yeterli olamayabiliyor. Sen her ne kadar gittiğim her yerde çiçek açacağım, bahar benim içimde desen de eğer bir kardelen değilsen kışı gördüğün an solup gidersin.
Demem o ki, kişi mutlu olmalı ya da kendisini mutlu olduğu yalanına ikna edip bir şekilde öyle hissetmeli, taa ki kışı görene kadar. Yalan olan bir dünyada ne kadar gerçek olunabilir ki?
insanın kendi başına fark etmesinin çok zor olduğu davranış. her insan mutlaka çoğu konuda kendini kandırıyor. gerçekleri bilinçaltına atıyor, daha hoşuna gidecek bir hayal dünyasında görüyor kendini. elbette bu mutluluk uzun sürmüyor, insan kendine yabancılaşmaya başlıyor.
bir insan kendini kandırdığını ancak şu şekilde anlayabilir. bir insanın sözleri seni sinirlendiriyor ve o sözleri duymak istemiyorsan kendini kandırıyorsun. bu kadar basit ve net. eğer adamın söyledikleri çok saçma ve absürd olsa gülüp geçerdin. eğer ciddiye alıyorsan ve söylediklerinde bir yanlış varsa hemen düzeltirdin. sinirlenip kaçıyorsan demek ki o insan senin hayal dünyanı bozuyor. bilinçaltın da gerçeklerin farkında.
bunun en çok görülen örneği hala eski sevgilisinin kendisini sevdiğini sanan insanlardır. eski sevgilisini başka birisi ile gördüğünüzü anlattığınızda söylediğinize inanmaz, onlar arkadaştır der. bazen kabul eder ama içten içe bunu kabul edemez. hayal dünyasını bozmaya çalıştığınız için size sinirlenir. bir neden bulur tartışma çıkarır.
aslında insanların hayal dünyasını bozmak da kırıcı olabiliyor ama nereye kadar? er ya da geç uyanacaksın o rüyadan.
