akdenizde bungalovda yaşayarak biraz olsun gerçekleştirilebilecek eylem.
kendime sözüm var. yaza kadar sevgili yaparsam bütün teknolojik aletleri burda bırakıp onunla oraya tatile gidicem.
ama o da bir yere kadar.
dedemin silifkedeki yazlığı da öyleydi.
biz çocukken tv bile zor çekerdi. karıncalardan hayaller kurardık kendimize. sonra cep telefonları yaygınlaşıp her yerde çekmeye başladı. sonra uydu geldi. sonra digitürk geldi. 3 yıl önceye siteye internet bağladılar. işte o yaz biz boku yedik. artık bavullarımıza laptoplarımızı da koymaya başladık.
hatta geçen kuzenimin kız arkadaşına söyledim :
şurda en büyük keyfim denizden geldikten sonra banyo sırası bana gelene kadar bilgisayarda takılmak.
ne bok keyfim varmış arkadaş. önceden sahilde deli gibi kitap okurdum. şimdi elimden gelse üçlü fişleri sahil yolundan uzata uzata çekip bilgisayarımı da götürücem. iyice boka sardı internet, teknoloji.
yani demem o ki: ilkel bir yaşa şuanda imkansız. lost adasını bile ıssız, ilkel sanırdık ama yol geçen hanıymış. üstelik hiç bir yerde olmayan teknolojiyi de orda gördük.
yaklaşık 6 yıl sonraki planım.
hayır, ilkel yaşam şartını oluşturmak için bile bi birikim lazım.
şimdi ben gidip yıldız parkına yatsam görevli yine gelip "şiişşştt bileeader galk ordan" diyecek.
arsamı alayım, ilkelime koşucam.
