su dunyada basiniza gelip sizi depresif bir ruh halina buruyebilecek en buyuk dusmandir..
belki de dosttur, bilinmez..
bir seylerin farkina vardiginizi sandiginiz zaman, vatan-ecdad-din-dil-irk.. her sey bagimsiz ve rastlantidan ibaret gelir.
durum bu denli genelken aile, arkadas cevresi vesaire sosyal unsurlari saymiyorum bile..
yaptiginiz hicbir seyden tat alamazsiniz.
yaptiginiz, yaptiklari her sey.. akliniza gelebilecek her sey mantiksiz ve yetersiz gelir.
sanki dunyaya neden gonderildiginizi bulmaya calisirsiniz ve bu esnada hicbir yerde olmak istemezsiniz..
ve sayet, konuyu felsefik boyuta tasirsaniz benim gibi delirirsiniz, aman efenim.
en zorudur. Özellikle türkiye'de yaşayan biri için katlanılmaz bir çile.
Ülkücü olamazsın din problem olunca, Muhafazakar da olamazsın dolayısıyla. Solcu olamazsın terörist kürtleri sevmeyince, Türkçü de olamazsın orta doğudan komple nefret edince. Feminist olamazsın erkeklere yaranmaya çalışan kadınların çokluğunu görünce, Ataerkil de olamazsın erkeklerin ne kadar iğrenç olduğunu bilince. Anarşist olamazsın anarşistlerin yaptıklarını görünce, Devleti de destekleyemezsin partilere ve icraatlerine bakınca.
her değer saçma, her değerin içi boş ve ait hissedememek yalnızlık...
kötü bir şey değildir. özgürlük tam da bu değil midir? hiçbir şeye, hiçkimseye ait olmamak demek dilediğin istediğin şeyi yapabileceğin, istediğin yere gidebileceğin anlamına gelmez mi ? bence gelir. bir de kendim bu dediğime inanabilsem harika olacak.
