dövülesidirler. misal;
derse geç kalınmıştır. okulun güzide değerlerinden biri olan asansörü kullanmak üzere, en alt katta asansörün gelmesi beklenmeye başlanır. asansör gelir. içinden inen kişilerden "her katta durucak hahaha" tarzında bir cümle duyulur. önce ne olduğu anlaşılmaz. asansöre binilir ve inmek istenen kata basmak için düğmeye doğru el uzanır. ve görülür ki, inen insancıklar binada ne kadar kat varsa hepsinin düğmesine basmış ve öyle inmişlerdir. dövmek lazımdır. ama önce bulmak lazımdır.
lise sendromundan kurtulamamış genelini 18-19 yaş grubunun oluşturduğu ve üstüne üstlük kendisinin üniversiteli moduna girmesinin hocasıyla arkadaşı gibi konulabileceğinden geçtiğini sanan acınası varlıklardır.
eğer kampüs düzeni ve yasakları hat safhadaysa, kantininde hala daha horon müzikleri çalınıp halay çeken abazalar gibi nedenler varsa haklı olan üniversitelidir.
(bkz: sakarya üniversitesi)
üniversiteye ilk başlanılan zamanlarda genelde bütün muhabbetler olmaktadır, ortam içinde konuşulan konularda lisedeki anılardır. abileri ablaları kantinde 5-10 kişilik grup gördüğü zaman bunlar birinci sınıf diye herzaman tanımaktadır onları, içlerinde adam satma olayları çok olur, kişiliği yeni yeni oturan bireyler gibilerdir.
hazırlık öğrencileridir. zil bile çalıyormuş hazırlıkta. hatta hoca tek tek ödevleri kontrol ediyormuş. imza kağıdı dolaştırmak yerine hoca isimleri söylüyormuş, onlar da burdayım diyormuş.*
