-iç ve dış gerçekliği dolaysız algılama ve kavrama yeteneği
-engelleme,yoksunluk ve baskılara karşı direnme gücü anlamında gelişmiş bir benlik
-farklılıklara tolerans anlamında hoşgörü ve değerler dünyasındaki geniş esneklik
-mizah ve nükte ile gerçeklere yaklaşma
-doruk deneyimlere ve coşkulu yaşantılara yatkınlık
--spoiler--
Kendini gerçekleştiren insanların özellikleri nelerdir?
Kendi özelliklerini kabul etme ve demokratik dünya görüşü: Kendini gerçekleştirmiş insanlar, geçmişleri, şu anki konumları, sosyo-ekonomik, kültürel düzeyleri ne olursa olsun kendilerini ve diğerlerini oldukları gibi kabul etme eğilimi gösterirler. Suçluluk duymadan ve kısıtlamalardan uzak biçimde, kendilerinden ve hayatlarından keyif alırlar.
Gerçekçilik: Kendini gerçekleştirmiş insanların bir diğer özelliği, gerçekçilikleridir. Bilinmeyen veya farklı olan şeyler karşısında korkulu olmak veya yok saymak yerine, mantıklı bakış açısı sergilerler.
Sorun odaklı olmak: Yine bu kişilerin, kişisel prensipleri ve sorumluluk bilinçleri gelişmiştir. Gerçek sorunlarla uğraşmaktan zevk alırlar ve diğer insanların da hayatını güzelleştirmek isterler.
Doruk deneyimleri: Bu kişiler de sıklıkla doruk deneyimleri olur. Doruk deneyimi çoşku, merak ve huşu yani handiyse dehşetle karışık saygı, zaman ve mekan kavramının unutulması gibi hislerle belirlidir (Ki bu ayrı bir yazı konusu).
Otonomi: Bu kişiler diğerlerinin mutluluk ve memnuniyet tanımlarına uymak zorunluluğu hissetmezler. Bu otantik bakış açısı, kişinin o anı yaşaması ve her deneyimin güzelliğini takdir etmesine sebep olur.
Tek başınalık ve gizlilik: Bu kişiler tek başınalıktan (yalnızlıkla karıştırılmamalı) zevk alırlar ve gizliliğe önem verirler. Diğerlerinin dostluğundan zevk alırken, kendilerine zaman ayrımak, kendilerini keşfetmeye önem vermek gibi öncelikleri de vardır.
Derinlikli mizah anlayışı: Kendilerine ve durumlara gülebilirler ama başkalarının duygularıyla dalga geçmezler . Spontanlık: Açıklık, geleneklere yapışıp kalmamak ve spontan olmak. Genel kabul gören sosyal beklentileri gerçekleştirmek için düşüncelerinde ve davranışlarında kendilerini hapsolmuş hissetmezler.
Yolculuktan keyif almak: Somut bir hedefleri olsa da, olayları başı ve sonu olan şeyler olarak görmezler. Bir şeyi başarmak için çıkılan yol da önemli ve keyiflidir.
--spoiler--
güzel ülkemin şu anki şartlarında gerçekleşemeyecek olan kendimi anımsatan tümce. toplum genelinde ne yazık ki maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinin ilk üç basamağı bitmedi daha, böyle olunca da rogers'ın benlik algısı olayı da zayıf. bu nedenle çok zor abicim, çok zor.
insan mutluluğu, iyiyi arayan ve kendini gerçekleştirme potansiyeliyle dünyaya gelmiş üstün varlıktır. insan kedini algılama biçimine göregelişir algıladığı benlik güçlü ve ii ise gerçek benliğide o yolda gelişir. her insan biriciktir, özeldir.
kendini gerçekleştirmiş insan özellikleri:
Kendilerini, başkalarını ve doğayı olduğu gibi kabul ederler. Kuvvetli ve zayıf yönleriyle kendilerini ve başka insanların farklı duygu ve düşüncelerini hoşgörü ile karşılayıp oldukları gibi kabul ederler.
Gerçeği olduğu gibi algılayıp, içinde bulundukları ortama kolay uyum sağlarlar. Eksik ve hatalardan aşırı düzeyde rahatsız olmazlar.
Daha derin ilişki kurabilirler. Kendilerine güveni tam olan bu insanlar herkese karşı sevgi ve saygı duyarlar.
Yaşamdan büyük zevk alırlar. Yapılacak işler onlar için birer “oyun” gibidir.
Özerk bir yapıları vardır; çevrelerinden bağımsızdırlar. Düşünce ve davranışlarında özgürdürler: neyin doğru neyin yanlış olduğuna kendi özerk değerler sistemine uygun olarak karar verirler.
Demokratik bir kişilik yapısına sahiptirler. Herkesten bir şeyler öğrenebileceklerine inanırlar.
Doğal, içlerinden geldiği gibi davranırlar; yapmacık davranma gereği hissetmezler.
Amaçlar ve araçlar arasında uygun ayırımı yapabilirler.
Yalnız kalabilme gücüne sahiptirler.
Güçlü bir mizah anlayışına sahiptirler. Ancak, yaptıkları espriler başkalarını küçültücü değildir.
maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi son basamağıdır. "alacağımı aldım ben" demeyenin amacı da o kendini gerçekleştirmenin tepesine ayaklarının batmasıdır.
öncelikle fizyolojik, güvenlik, sosyal ve başarı ihtiyaçlarını karşılayabilen insanın ulaşabileceği seviyedir.
ne istediğini ve ne beklediğinizi bilerek yaparsanız bir de zarlar hep düşeş gelirse olabilecek bir olaydır.
zor bir olay, hele ki türkiye şartlarında 2 kat zor olay. siz ne kadar farklı bir yönde ilerleseniz de hayat şartları sizi farklı bir yöne kanalize ediyor. özellikle iş konusunda bu böyle. son bir senede aldığım maaş 3 katına çıkmasına ( zaten pek bişey aldığımız yoktu) ve ilerleyen aylarda inşallah daha da artacak olmasına rağmen kendimi istediğim yönde gerçekleştiremediğim için huzuru yakalayamıyorum. hem ben çalışmayı da sevmiyorum. off amk ya çok ütopik hayallerim varmış lan!
palavradan ibarettir. post-modern kişisel gelişim zırvalarındandır ve iyi para yapan bir ticari laf kalabalığıdır. kişinin kendini gerçekleştirebilmesi için "kendi" diye bir kavram olması gerekmektedir. oysa ki aynaya bir kez olsun dürüstçe bakan bir insan, benlik diye adlandırdığı şeyin et bedenini meşru kılmak ve oyalamak için uydurulan bir spiritüel masal olduğunu anlayacaktır.
doğduğumuzda öncelikle anne ve babamız olmak üzere birçok insan tarafından şekillendiriliriz. elbette çocukken bir kişiliğimiz olsa dahi kendi kendimize kendimiz olmamız mümkün değildir. çünkü henüz şuurumuz yerine tam olarak oturmamış, neyin ne olduğunu kavrayacak becerimiz gelişmemiş ve olayları akıl süzgecinden geçirerek mantıklı davranışlar sergileme yeteneğine sahip değilizdir. dolayısıyla biz başta anne babamız olmak kaydıyla diğer aile büyüklerimiz, öğretmenlerimiz ve diğer olgun kişiler tarafından şekillendirilir, yönlendiriliriz.
elbette ki hiçbir çocuktan küçük yaşında ve henüz olgunlaşmamış aklıyla kendi doğrularını oluşturmasını ve kendi hayatını kendinin yönetmesini bekleyemeyiz. ancak bazı insanlar çocukluktan gelme bu alışkanlığından kurtulamazlar. büyüdüklerinde ve yeterli zeka seviyesine ulaştıkları halde yinede başkaları tarafından yönlendirilir, yaptıkları her şeyde başkaları tarafından onay ve/veya takdir görme beklentisi içerisindedirler. ve yapacağı şeyler gerçekten doğru olsa, kendi mutluluğu için önemli bir adım olsa bile eğer başkaları tarafından hoş karşılanmayacağını düşünüyorsa bu kişi kendi mutluluğundan ödün verecek ve başkaları tarafından eleştirilme korkusuyla bunu gerçekleştirmeyecektir.
çok mutsuz olduğu halde eşinden boşanmayan, nişanlısından ayrılmayan bir insan buna örnektir. eşinden ayrılıp kendisine yepyeni bir hayat kurabilme şansı varken, kendisini mutsuz eden ve sürekli rahatsız eden eşini terk edip çok güzel olmasa bile eskisinden daha güzel olacağı kesin olan bir hayata başlayabilme şansını kaçırır. sırf alelem ne der diye çekindiği için kendi mutsuzluklarının sebebi olurlar.
bir başka örnek ise yine kendi öz kişiliğinin ve özgür iradesi geçersiz sayılan, sırf ailesi istediği için bir üniversite bölümüne giden insanlardır. benim oğlum doktor olacak, benim oğlum mühendis olacak diye sırf kendi egoları için çocuklarını zorla istemedikleri bölümlere gönderen cahil aileler yüzünden insanlar mutsuz olmaktadır. mühendis olan çocuğun belkide resime, müziğe, spora yeteneği vardır ve hayatı boyunca mutlu olacağı mesleği yapma şansı varken sırf aileleri tarafından düşüncesizce şekillendirilen kaderi yaşamak zorunda bırakılırlar. ve bu çocuk okuduğu bölümü yarıda bırakmayı düşünemez bile. ailem ne der? elalem ne der? şeklinde düşünüp okumaya devam eder. ve sonuç mutlak mutsuzluktur.
bak bilmemkimin oğlu avukat oldu, bak bilmemkimin kızı doktor oldu şeklinde saçma örnekler gösterilir. sanki herkes öyle olarak mutlu olacakmış gibi aptal bir mantık vardır insanlarımızda. bu yüzden de büyükler küçüklere seçme şansı tanımazlar. hatta düşünme şansı bile tanımazlar. onlar bizim yerimize düşünür, bizim yerimize seçerler. hatta bazen o kadar ileriye gider ki bu durum, evleneceğimiz insanı bile seçme haddini(hadsizliğini) kendilerinde görürler. kendi olamamış insanlar ise çocukluktan kalan büyüklerinin beklentilerini karşılama alışkanlığı bırakamamış insanlar olduğu için sürekli bu beklentileri karşılamaya çalışırken kendi beklentilerini gözardı etmek zorunda kalırlar.
emin olunuz ki hayatınız boyunca hangi mesleği yapacağınıza, hangi insanla evlenip bir ömür boyu aynı yatakta kiminle sevişeceğinize karar verme yetkisi sadece sizdedir. sizden başka hiçkimsede değildir.
kendi kendine kendi olabilmiş, bilinçli ve kendi doğrusunu başkalarının etkisi altında kalmadan, başkalarının kendisi hakkında ne düşüneceğini önemsemeden, çoğunluğun benimsediği bir düşünce doğrudur, azınlığın benimsediği bir düşünce yanlıştır şeklinde bir yanlış mantığı benimsememiş, kendi doğrularını oluşturabilmiş bir insana kendini gerçekleştirebilmiş insan denir.
kendini gerçekleştirmek maslow'un ihtiyaç hiyerarşisinde de bahsettiği gibi insan için önemli bir noktadır. hatta doruk noktasıdır diyebiliriz. çünkü kendini gerçekleştirme bir insanın ihtiyaç duyacağı son şeydir. bütün ihtiyaç duyduğu şeylere sahip olan bir insan en sonunda kendini gerçekleştirmeyi de başarabildiğinde artık hiçbir şeye ihtiyacı kalmayacak ve hayatından memnun bir şekilde yaşamını sürdürecektir. bu yüzden maslow kendini gerçekleştirmeyi ihtiyaçlar piramitinin en tepesine koymuştur.
kendini gerçekleştirmek için öncelikle kendimiz olmalıyız. başkaları tarafından yönetilip, yönlendirilmemeli, adımlarımızı elalem ne der diyerek atmamalıyız. tek ihtiyacımız olan şey mantığımızdır. mantık bizi her koşulda doğruya götürür. ve mantık elalemin ne diyeceğiyle değil sizin için en doğru olan adım ile ilgilenir. (#38200261)
sözlerimi ünlü düşünür tarkan'ın çok sevdiğim bir sözüyle bitirmek istiyorum. 'başkası olma kendin ol, böyle çok daha güzelsin.'
Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşi piramitinin en üst noktasıdır.
Doyumdur.
Bizim gibi ülke insanları için ütopik bir mevkidir.
Biz hala, barınma, beslenme kısmındayız aga!
Potansiyelinin farkına varıp potansiyelinin gerektirdiği işleri başarmaktır.
Kendini gerçekleştiremeyen insanlar mutsuz olmaya mahkumdur.
ilk olarak insan kendi potansiyelinin farkına varabilmelidir. Neleri başarabilirsin?
Kendi potansiyelinin farkında olmayan insan zaten mevcut durumu ile mutlu mesut yaşar. Mevcut durumunu kabullenir ve bunu değiştirmek için hiçbir şey yapmaz.
çünkü, ülkece artık asla bu taraklarda bezimiz yok. anlık hazlara teslim olmayı, beyni uyuşturmayı, temel ihtiyaçları karşılayıp, alelacele günleri geçirip ölmeyi kovalıyoruz.
zavallı ülkem barınmayı, gıdayı ve uykuyu yeni çözdü, sekste zorlanıyor. daha maslow hiyerarşisinde fizyolojik ihtiyaç evresindeyiz. güvenliğe sıra bile gelmedi.
