zordur. yapabilen az sayıda insan vardır. fakat dikkat edilmelidir ki; kendini eleştirebilen insanlar daha sağlamdır. daha başarılıdır. ne yapmaması gerektiğini tespit edip tekrarlamayacak olan insandır. önce aynaya bakılmalı sonra iğneyi kendine çuvaldızı başkasına batırmalı.
her babayiğidin harcı değildir, kesinlikle. fakat insan bunu yapabilmelidir. o olayları sanki bir başkası yaşıyor ve kişi, bütün olanları, tüm çıplaklığıyla biliyormuşçasına düşünüp, taşınmalı. böylelikle olaylara objektif olarakta bakılmış olur. doğru karar vermek için ya da hataları görmek için, yanii tekrar yaşanmasını engellemek için birebirdir. bu olay kişilere çok şey katar. öz eleştiri, kişinin yaşamında çok önemli bir yerde olmalı ve vazgeçilmezlerden olmalıdır.! aynı zamanda kişiyi olgunlaştırır, büyütür. yaşıtlarından farklı bir boyuta taşır onu. hele ki, bu öz eleştiriyi yapan ergenlik çağında biri ise bravo denilesi davranıştır. çünkü denildiği gibi, bunu yapabilmek erdemli bir davranıştır, büyüklüktür. kabuğundan çıkmayı, gerçekleri söyleyebilmeyi gerektirir -ki (doğrusunu söylemek gerekirse) bunu herkes yapamaz..!
her ne kadar yapıyorum dense de bazen insan aslında daha çok çevresindekilere atıyordur suçu kendini eleştiriyor ama kendinin eksik yönlerinin sorumlusu olarak başkalarını görüyor, objektif ve gerçekçi bakar ve sınırı da aşmayıp kendinizi harcamazsanız çok önemli ve gerekli bir şeyi başarmış olursunuz.
