Sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum. Zihnim sürekli meşgul. Sürekli bir şey düşünüyorum. Yürürken bile gördüğüm en ufak ayrıntıyı dakikalarca düşünüyorum. insanlardan uzağım. Asosyal değilim, herkes arkadaş olmak ister benle ama kimseyi kendime yakın hissetmiyorum. Müzik en büyük sevgilimdir. Sanki bir müzikten aldığım hazzı, şevki sadece ben alıyorum diğerleri sadece dinleyip geçiyor gibi. Neredeyse dünyanın en iyi ailesine sahip olmama rağmen onlarla bile mesafeliyim. Sürekli felsefe kitapları okuyup hayatın bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Birkaç hedefim olmasa intihar edebilirdim bundan çok eminim. Cahillik mutluluktur arkadaşlar. Gerektiği kadar bilgi edinin.
her insan özünde kendini farklı ve özel hisseder, en doğru fikirleri kendinin savunduğunu düşünür. Durumun böyle olduğunun farkındalığı varsa insanda, bu farklılık hissinin bence bir zararı yoktur.
Hayatımızı Ne kadar komplikeleştirmiş olsak da, özünde basit bir canlıyız. Bu basit canlının ise tek amacı nüfuz etmektir ki zaten bu his ile bunu amaçlamış oluyoruz.
benim de dahil olduğum ki yaşayan birçok insanın düşündüğü farklı olma hissi.
ancak benim öyle büyük iddialarım yok. herkes gibi, herkes kadar, herkesten farklıyım işte. çok zeki, çok iyi, çok mükemmel, çok yakışıklı, çok kültürlü... olduğumu iddia etmiyorum. sadece kendimi çoğu zaman farklı hissediyorum. dışarıdan bakan biri beni sıradan da görebilir, sorun değil. bu bir his, bilimsel veri değil yani.
janjak ğuso özetlemiş aslında hissettiklerimi:
"diğerlerine benzemediğimi düşünmeye cüret ediyorum. onlardan daha iyi değilsem bile en azından farklıyım"
