başkalarının sana değer vermesiyle anlamlandırdığın hayat birgün elinde patlar.. birilerinin sana değer vermesi için önce kendini değerli bulmalısın. çünkü her insan değerlidir.
aslında şu ülkede yaşanan sosyal medya çılgınlığının, sanal mecralarda mutluluk, ilgi aramanın, uyuşturucu bağımlılığının ve her türlü şer'in altında yatan duygudur.
önce kendinize ve çevrenize değer vermekle, sonra yakınlarınızın çabasıyla aşılabilir. kendi gücünüzü, potansiyelinizi farketmek. tek çare bu.
haklı temellere dayanır bu hissiyat. çünkü gerçeğin ta kendisidir. kendine biçtiğinden, sandığından daha az değerlidir herkes istisnasız. ve belki de çok daha az.. ilk fark edildiğinde enkaz altında kalmış bünyenin nefes almadaki zorluğunu yaşatır. fakat üstünde kalınan enkaz; aslında gerçekleşmemiş beklentiler, yaşanmamış veya uzakta kalmış mutluluklar ve daha nice benzer külfetin tezahüründen başka bir şey değildir...
insanoğlunun hissetmesi gerekendir. aslında değersiz değil; ne değerinden fazla, ne de daha az. Olduğun gibi olmalı.
Edit: Yani değerinizden fazlasını görürseniz kendinizde, böbürlenmeye, kibirlenmeye başlarsınız. Değersiz hissederseniz eğer; bu kez de yaşadığınız, sahip olduğunuz herşeyi hak etmediğiniz hissine kapılırsınız.
son zamanlarda yoğun bir şekilde içinde bulunduğum durum,değersiz hissetmenin yanında da hiç bir eylemde bulunmak dahi istemiyorum.umarım çok uzun sürmez..
4 yıl öncesinde her allahın günü hissettiğim düşünceydi.
artık kendim dahil değil herkesi değersiz hissediyorum.
benim, senin, kahtalı mıçinin bu dünyada olmaması hiç bir şeyi değiştirmez o yüzden ne beni ne kendini ne de kahtalı mıçiyi önemeseme.
Benim şu anda yaptığımdır. Abi böyle de olmaz ki, herkes mi aynı tavırla yaklaşır bir süre sonra. Mutsuzum demek istemiyorum kimseye daha da üzecekler diye. Sözlük yazarlarının itiraflarına bile yazamıyorum eksilerler diye ya. Mutsuzluktan, yalnızlıktan, değersizlikten geberiyorum.
