yemek yediğimde böyle hissederim. yaşamak için yaptığın bir eylemin hayatının merkezi olması ve bundan her anlamda pişman olup seni strese sokması nedir biliyor musunuz?
koca bir saçmalıktır.
yemek yedikten sonra aynaya bakmak da aynı şeyi hissettiriyor. bir de sevdiğin insanların seni "boğucu" olarak tanımlamaları (öyle olduğunu bilsen de) inanılmaz kötü etkiliyor. o yüzden ne yapıyoruz? asosyal oluyoruz!
psikoloji iğrenç bir şeydir arkadaşlar.
gerçekten bundan muzdarip dostlarım varsa klinik depresyon yaşıyor olabilirler, gerçekten haddini aştıysa bu durum bir psikologa görünmelerini öneririm.
hızlı bir belirti listesi vereyim isterseniz kontrol amaçlı:
-neredeyse her gün, günün büyük bölümü depresif hal. durgunluk
-aşırı uyuma veya uyuyamama
-konsantrasyon eksikliği
-intihar vb. düşünceler.
-sabit bir ruh halinde sürekli bulunmak
genelde çocuklukta yaşanılan olayların büyük etkisi oluyor bunun üzerinde. ailenin yetiştirme tarzı diyelim. Muhtemelen sizi hep azarlayarak büyüttüler ve yaptığınız şeylerde hiçbir zaman takdir etmediler. kısaca sizi özel hissettirmediler (bkz: ben). Bununla ilgili düşüncem siz önce kendinizi değerli olduğunuzu ya da değer edebilecek bir şeylere sahip olduğunuzun farkına varın zaten sonra kendinizi bir nebze olsun daha değerli hissedeceksiniz.
dünyanın en kötü duygularından biri olabilir. Neyi başarırsanız başarın, ne kadar düzeni oturtursanız oturtun yine de öz saygı elden bir defa gitti mi yeniden yerine getirmek çok zor oluyor.
Kendim dışında herkesi değerli görüyorum. Kendimi sevilecek, bir şeyler paylaşmaya değer biri olarak göremiyorum. insanlar bana yaklaşsa bile, bu değersizlik hissi yüzünden kendimi onlardan uzaklaştırıyorum. aklımda hep beni aşağılayan, hiçbir şeye layık olmadığımı tekrarlayan başka biri varmış gibi hissediyorum. Ve bu hiç bitmiyor.
işin en acı tarafı da ne biliyor musunuz? Kendinizi kendiniz bile sevememişken başkaları tarafından sevilmenin anlamsızlığını farketmek.
Fazla Değer verilen insanların sizi önemsememesi doğrultusunda ortaya çıkan ruh hali.
Bu ruh haline girmemek için önce kendinizi sevip, kendinize en çok değer vermelisiniz. Mesela çok sevdiğim bir abim her konuda afedersiniz "s*kimden değerli mi nera" derdi. Adam her olaya bu şekilde yaklaşıp hep önceliği kendine verirdi. Olması gereken bu. Çevrenizde olup biten her şey için "benden önemli mi" diye sorun kendinize. Kendinizi sevin. Biraz umursamaz olun. Bu hayatı bir defa yaşıyorsunuz, en güzel şekilde yaşamaya çalışın. Olmayacak insanlar için kendinizi kötü veya değersiz hissetmeyin. Bırakın onlar bu hissi tatsın.
