simdi hic is guc yapacak guce sahip olmamak. mutsuzluk da eklenince daha da bir artıyor. motive edecek sebepler arıyor insan. gulumsemek icin bile kendini zorlar haldeyim. secret guzel enerjiler gondermek icin kendimi zorlayayım. mutsuzum yahu yeter dedirtiyor. umarım sadece soguktandır gecer.
serotonin'in taban, uykunun tavan yaptığı her mesai çıkışı stresinin bir gün önceki yorgunluğunun üstüne binerek katlanarak çoğaldığı, hele de istanbul'dan yaşıyorsa bu duygu yüzünden o insana yüklenilmemesi gereken ama adama yapışmış duygudur.
tanım: dünyanın, bütün yüklerini omzuna almış, derdi başından büyük adamların veya kadınların hissettiği durumdur.
zamanında dünyanın en yorgun insanlarından biriydim belki. o kategoride, hayatına kıymaya çalışmış bi adam. sadece ben değildim tabi bu durumda olan binlerce vardı belki, ama siz en çok kendinizinkini hissedersiniz.
şu yaz gününde 1.5 saat otobüs bekledikten sonra beklediğim otobüsün güzergahının değiştiğini öğrendiğim an hissettiğim duygudur. Ayaklarımı hissetmiyordum gerçekten, ciddi ciddi arayıp sorucam derdi neymiş bunların benimle alıp veremedikleri neymiş.
