hemen her yerde olan insan türüdür. işyerinde çalıştığınız ortama girerken yüzünüze bile bakmamasından, toplumsal mekanlarda, çarpma kapıları yüzünüze doğru bırakmasından vs. anlayabilirsiniz bunları.
her bireyin başına gelebilicek anlardır, hoş görülebilir ama bu fikri yaşayış haline getirenler çekilmeyen ve sevilmeyen insan sıralamasını oluşturanlardır. hele ki patron oldular mı vay altındakilerinin haline.
toplumdan dışlanmış ama kendini bir ortama kabul ettirmeye çalışan insanlardır. genellikle arsız bela gibi müzikler dinlerler. şapkayı yarım takarak çakma adidaslarıyla ortalıkta tespih çekerek dolaşırlar.
insalıktan çıkma seviyesine getirebilmektedir. Gün geçtikçe o ortamı rezil etmeye, yapamadığı şeyleri öyle güzel yapıyor göstermeye çalışmaları ve konuşmalarında ki kompleks insana insanlığını unutturup; eline alıp çırpma isteği doğuruyor.
"Eğer başkaları bana saygı gösteriyorsa, o zaman belli ki bende, başkalarına ancak benim sunabileceğim bir şeyler var; ve belli ki bu şeyi onlara sunmamdan hoşnut olacak ve bununla karşılaştıklarında minnet duyacak böyle başkaları var. Ben önemliyim, aynı şekilde ne düşündüğüm, ne söylediğim ve ne yaptığım da önemli. Yerine kolaylıkla başkası geçirilecek, kolayca elden çıkarılacak solda sıfır bir insan değilim. Ben bir fark yaratıyorum ve bunun etkisi yalnızca kendim için geçerli değil. Ne söylediğim, ne olduğum ve ne yaptığım önemli ve bu yalnızca benim hüsnükuruntum değil. Çevremdeki alem, eğer ben birden yok olsaydım çoraklaşırdı, ilginçliğini kaybederdi ve daha az şey vaadeder hale gelirdi."
