kendilerini biliyorlar da yanlış biliyorlar aslında. herkes kendini çok özel, sıra dışı, zeki, her şeyin en iyisini hak eden bir insan olarak görüyor. aslında bir bok olmadıklarını, yoldan geçen herhangi bir insandan öte bir özellik barındırmadıklarını kabullenseler çok daha rahat edecek ve mutlu olacaklar.
bu şekilde hep hak ettiklerinden azıyla yetindiklerini sanıyorlar ve mutsuz oluyorlar.
kendini bilmek, insanın kendi bedenini, ruhunu, yeteneklerini, zekasını, gülüşünü, yürüyüşünü, tarzını, modasını, uykusunu ve haddini bilmesi ve tanımasıdır.
yalnızlığın ilerki evrelerinde başlıyan durumdur fakat toplumumuzun en az %75 i kendini bilmiyor tanımıyor en az ı oda burda hakaret anlamında soylemıyorum daha detaylıda anlatılabilecek bi şey aslında bu ama burda olmaz.
hiçbir zaman kendimizi tam anlamıyla bilemeyiz, zaten bunun olmasını beklemek de saçmalık olur. keşfedemediğimiz hep bir yanımız vardır ve o bizi hayata bağlar. insan bilmediklerini tüketemez, arayış içindedir her daim.
