en trajik sevgisizliktir.
acı verir, aşk acısından bile daha ağırdır verdiği acı.
sabah aynaya bakmaktan bile tiksinmektir.
sana ait ne varsa nefret etmektir.
kendinle barışık olmayı geç, kendine düşman olmaktır.
3. bir kişi olarak benliğinden, egondan ayrılamayacağını bile bile kaçmaya çalışmaktır ama kaçamamaktır.
her geçen gün kendi bataklığında birazcık daha boğulmaktır buna rağmen hayatta kalmaktır.
en zor zamanları ise sabah kalktığında bir başkası olarak uyanamadığını fark ettiğin o andır.
