hayat bu! sıralamalarla dolu. bir şeyleri kazanıyor, kaybediyor veya bazı konularda sıralamalara tabi tutuluyorsunuz yaptıklarınızla. başkalarının değerlendirmeleriyle sıralamalara tabi de tutulsanız, siz de kendinizi sıralamaya tabi tutsanız hayatta bir numaralandırma oluyor ve o numaraya göre bir yere konuluyor veya kendinizi koyuyorsunuz. aslında kendinizin yaptığı sıralama ile başkalarının yaptığı sıralamalarda dağlar gibi farklar olabiliyor ama bu sınıflandırmadan kaçış yok. tatlı bir şey mi hayatta sınıflandırma, hayır. hep birinci olamayabiliyorsunuz. ikinci, beşinci, onyedinci veya dördüncü olabiliyorsunuz. elbette kaçıncı olursanız olun kendinize olan saygınızı yitirmemek için kendi dışınızdaki suçlularla kendinizi rahatlatıyor. suç kendinizde ise de çok fazla kendinizi hırpalamadan bir öz eleştiri yapıyorsunuz. bu noktada sıralamanın değişmesini sağlayacak olan olayı beklemek zor olabiliyor. çünkü öz eleştiriden öğrendiklerinizi uygulamak için yeni bir şans elde etmeniz gerekiyor. bu şansı bazen çok uzun süreler sonra yakalayabiliyor veya hiç yakalayamayabiliyorsunuz. her nasıl olursa olsun umudunuzu kaybetmeden bu hisleri yönetebilirseniz ne mutlu size. (bkz: kaybetmek kazanmak için en güçlü motivasyondur)
