belirli davranışlarının veya fiziksel özelliklerinin toplum tarafından eleştirileceğinin farkında olan bireyin, alacağı zararı en aza indirmek için topluma karşı eksikliklerini dile getirme yöntemidir. bu şekilde kendiyle dalga geçer gibi görünüp, aşağılanma acısını en aza indirgemeye çalışır.
insan kendini aşağılamaya başladığında kanser baş gösterir. tüm vücudu sarar kendine olan nefretin yavaş yavaş. kemoterapi aşklarından uyanıp gözlerini açtığında çoktan ölüm döşeğinde görürsün kendini. yeniden doğuşunu beklemeden, yaşamı ve kendini sevmeyi öğrenirsin çabucak. ve sonra yeni bir sen, yeni bir ben...
Bir yönüyle evet. Şayet bunu böbürlenerek dillendiriyorsa. Fakat bunu kendi acizliğini hata ve kusurlarını sadece kendisinin gözüne sokmak ve dahi lazım olanın önüne koymak durumunda geçerli olmayan durumdur. Amaç insanın kendisini geliştirmek olursa, mizacının asalet derecesine, yerine ve zamanına göre kamçı görevi görür. Faydalıdır. Lakin dozunu iyi ayarlayamazsan işi psikoya bağlarsın.
Edit: başlık sahibi arkadaşımızla hemen hemen aynı şeyleri söylemişiz. (#1424894)
Kendiyle barışık olmakla asla aynı şey olmayan eylem. Bu ikisinin sürekli birbirine karıştırıldığını fark ediyorum. Hiç sağlıklı olduğunu düşünmüyorum. Kişi sürekli kendini aşağılarsa psikolojik olarak çöküşe geçer, sonra ver elini kişilik bozukluğu.
genelde amaç dikkat çekmektir. bunu sürekli yapan insan dikkat çekmek ve insanların onunla ilgilenmesini istiyordur. o yüzden bunu sürekli yapan insanların amaçlarını anlıyorum ve kıl oluyorum.
En büyük egonun bu olduğu söyleniyor, aslında düşününce saçma ama insan kendini aşağılarken inanılmaz haz alıyor. Ben uyurken genelde kendimi aşağılarım sürekli veya üzgün, canım sıkkıkken harika oluyor.
