bir şeylere karşı çıkıyordur. Tanrı'yı ilk defa düşünmek gibi, dinlerin olmadığını Müslümanken düşünmek devrimci bir eylemdir çünkü yıllardır olduğunu düşündüğün inancın bir anda yanında itibarsızlaşmasıdır.. bu konuma gelmek en azından düşünen insan işidir ki bir iki ayet okumayı gerektirir ki o kişi aydın da olabilir ...
22. yüzyılda yaşadığını sanan ateisttir. "imkanım olsa size her şeyi açıklayacağım" der lakin açıkladığı vakit 2 saatlik belgesel açar. "bakın görün" der. ideoloji batağına girmiş hem hümanist , kemalist , solcu , anarşist , savaş karşıtı , anti kapitalist ve vegan olmuştur. tabii ki bunlar teoride böyledir. et yer , elinde iphone vardır , teist düşmanlığı yapar , vatan hainliği yapar. topluma zararlı topluluklardır vesselam.
Kendini kutsayan ve varlıklar ustu olduğunu sanan kişi yanilgisidir.
Oysa ne kadar aciz ve zavalli olduğunu bilmez çünkü hayatta hicbir sorumluluğu yoktur , hayat onu zamanla törpuleyip üzerindeki fazlaliklari atinca cirilciplak kalacagini ve yardima ihtiyaç duyacagini anliyacaktir.
Kendi kafasina ve iç dünyasına gore bireyleri yargilayip kendi düşüncesini kutsayinca kendini metafizik kavramlarına tek basina direnen bir savasci zanneder fakat en ufak bir acziyette siginacak bir liman bile bulamaz yalnizlasir ve kendi kendine aforizmalar üreterek iç sikintisini deşifre eder.
tanrıya inanan bütün insanlar acizdir ona göre. ben tanrıya inanmıyorum çünkü ilkel içgüdülere ihtiyacım yok gibi sözler zırvalar. bu tiplerle münakaşaya bile girilmemelidir, zira yobazdırlar.
aileleri ve çevreleri dindar olmadığı halde,
tamamen kendi rızalarıyla ve kendi tercihleri olarak dindar olmuşlar bir beri gelsin bakim. varsa böyleleri, onlara bir şey söyleyeceğim.
