az önce kendim şahsen ben idim. çukurca da ölen 12 vatan evladının yerine değil kalan binlerin yerine koydum.
acaba feysbukta terörü lentleyen 800 bin kişi çıksa, ya da ölen askerleri saygı ile ananları binlerce kişi like etse, milyonlar tweet edip lanet yağdırsa içime bir nebze su serpilirmiydi diye düşündüm. birileri global pazarlıklar yapıp benim hayatım üzerinden işler çevirdikten sonra yanımdaki arkadaşımın ölmesini nasıl karşılamalıyım? televizyonda boy boy sabır taşması yaşayanlar acaba bizim sabrımız yok mu sanıyorlar? yarın ölecekmiyim diye düşünürken bir işe yaramıyorlar dediklerine mi kulak asmamalıyım?
ben koltuğumda götümü sermiş bu kadar bilinmezim varsa, orada bilinmezlerin içinde yaşamayı hayal bile edemem. ama asker üzerinden atıp tutmanın prim ve çıkar kapısı olduğu günümüzde, hayal sınırlarını zorlayan iftiralar ve basiretsizlikler içerisinde, hangi cepheden ateş altında olduğunu bilmeden savaşmak sedece türk askerinin kaderinde olsa gerek.
