Aslında bir ucundan tutunca doğru. Gerçekten her insan apayrı bir alem gibi. Evreni uzaya doğru araştırdığımızda ortaya çıkan derinlik insanın içine doğru da aynıdır. Her insan biriciktir, tektir, keşfedilmeyi bekleyen kendine has zenginlikleri, farklılıkları, güzellikleri ama bir o kadar da handikapları vardır.
Özel olmayı suni, sadece imajsal, ötekilerle kıyasta bir üstünlük açısından ele almak ve böbürlenmekten kasıt ise burada tartışılan asıl şey. Ve bu suni özel olma ihtiyacı, özden kopuk, diğer insanların algısını manipüle ederek tatmin olma arzusu sıradan bir şey haline dönüştü.
Yanlış bir düşüncede olmayan insandır çünkü herkes gibi o da kendine göre özeldir. Ancak bunun sınırları aşıp narsizm çizgisine ilerlemesi kendisi için pek iyi olmayacaktır çünkü çevresi tarafından dışlanıp, alay konusu yapılabilir.
montaigne, "Allah insanlara akıl konusunda adil davranmıştır çünkü herkes kendi aklını beğenir." Mevlana da , "Okyanus ne kadar olursa olsun insan kendi elindeki kap kadar su alabilir, der
bana göre de herkes algıladığı ölçüde değer yargısı oluşturur.. yani herkesin özeli kendine göredir.
kemalistlerin alayıdır. bu güruh kendilerini her daim özel sanıp herkese ana avrat küfür ederler. aile terbiyesi olmadı mı dinden muaf olmaları onları bu duruma itiyor. evet...
sanmayan var mı allah aşkına? bence nesneler bile kendini özel sanıyor kahve kupaları mesela hepsi ayrı beğeniyor kendini. taş bile bayılıyor kendine kayadan kopup düşerken ne güzel yuvarlanıyorum diye. duyuyorum bunları.
