Dünyanın en önemli insanı ben değilimdir.
Sokakta onlarca insan içinden birisiyimdir.
Oysa herkes kendini en değerli sayar ve haklıdır. Ama kendisi ile beraber tüm insanlar da kendi içinde değerlidir.
Bazen, kalabalık bir gurup fotoğrafı çekilir.
Fotoğrafta bulunanlar fotoğrafı görmek ister. Fotoğrafı görmek istemi, kendisine bakmak amacı güder.
Eğer fotoğraftaki kendisi, güzel çıkmış ise fotoğraf güzeldir. Güzellik anlayışı kendisi ile orantılıdır.
Oysa bir başkası için fotoğraftaki herhangi birisidir.
Anıtkabir'de fotoğraf çektirmiştim.
Benimle beraber tanımadıklarım da var fotoğraf karesinde.
O fotoğraf karesi içindeki en önemli iki şey: Ben ve Anıtkabirdir.
Tanımadığım insanlar ise figüranlardır benim için. Onların da kendi anı dondurma makinesi içindeki en önemli iki şey kendileri ve Anıtkabirdir. Kendimize uzaktan bakmayı bilmeliyiz.
Gayet sıradan insanlarız hepimiz.
Herkes kendince güzeldir.
Kimse kimseden üstün değildir.
Veysel Şatıroğlu diyor:
"Topraktan olduk gardaşık"
Tamamiyle katılıyorum. Bu kavgaların sebebini anlayamıyorum. instagramda hepimiz bireysel yüceyiz ve buna inanıyoruz. Oysa gerçek dünya sanal dünyadan daha gerçek ve daha güzeldir.
Herkesin samimi olmasını istediğim, saygının en önemli mesele olmasını arzu ettiğim bir dünya hayalinden hepinizin gözlerinden öperim.
Yaktığının, yandığının, Kırdığının, kırıldığının, yaralarının, yaraladıklarının hesabıyla yüzleşip yeniden başlamak için olmazsa olmazdır. Kim ki bunu objektif olarak başarır, işte o zaman iyileşmeye başlar.
iyi birisiniz ama Sürekli iç muhasebe yapıyorsanız, uzaktan bakmanıza da gerek yoktur. Zaten yanlış yoldasınızdır. Neden; çünkü, çok hata yapan insan kendini didikler durur.
Ama Zaten bunların hiçbirini umursamıyor ve boktan biriyseniz ölün daha iyi. Fazlalık bari etmeyin.
