yüzyılların biçimlendirdikleri tarafından biçimlendirilir insan. doğduğu andan itibaren önce kafatasına şekil verilir, sonra da içindekine. kendi ellerinin 7,5 katı büyüklüğünde eller yüzüne, vücuduna her dokunduğunda şekillendirme devam eder. laik bir ülkede hiç seçmediği kutsal şeylerin varlığı yaş kütüğüne çakılır; aile kutsaldır, okul öyledir, üniversite sınavında en düşük puanı alıp öğretmen olan, arada bir nispeten küçülen ellerle yüzüne tokat atan örtmen de kutsaldır, her hatasında cehennemle korkutulduğu cami de. kol mesafesinde her şey cıss, her şey kakadır. kendine dokunmanın ayıp olduğunu öğrenerek büyürken "öteki"ne dokunma isteğini en diplerine iter. büyürken, dipleri tıkıştırdığı istekleriyle dolar.
hayal gücü, içgüdüleri, "öz"ünün istekleri ne kadar kuvvetliyse o kadar dibine bastırır. iyi evlat, iyi öğrenci, iyi çalışan, iyi anne/baba olur. mu? olmaz. çünkü o "kendi" değil, hergün aynı hareketleri yapan bir robot, bir zombidir.
"kendine rağmen yaşamak", ruhunu, tutkularını, isteklerini, "kendi"ni yok saymak, dayatmalara direnecek cesaret gösterememek insanın kendine en büyük ihanetidir.
insanoglu denen mahlukat nedense kendine bu dunya denen arz yuvarlagindaki omrunu (esasta pek iyi seyler yoktur hep sıkıntıdır aslında hayat)zehirlemek icin yasar neyazik ki.her insan kendi cehennemini yaratir.bu cehennemi yaratirken vargucuyle calisir. katedral buyuklugunde egolar yaratir , ac gozlugu ile en olmayacak hayallere kapilir ve etrafini paramparca eder. fakat bir an gelir ki kendi isteklerini yapamayacagini anlar. makuluda kabul etmez. cunku kendi kendine ya hep ya hic dusturunu benimsetmistir.herseye bos verir ama istekleri,acgozlulukleri ve egolari onlarin pesini bırakmaz ve kabus olarak ona doner durur.asiri isteklerini karsılamaya gereken guce belki maliktir ammavelakin ruh istesede beden pek istekli degildir ve takati de yoktur. bunun terside olabilir ayni zamanda.baska insan olmaya calisir olamaz.cunku kendi lanetini beraber surukler.bazilari icin hayat boyle buhrandir iste .
şu an bunu okuyan her insanın durumudur. yaşıyorsan kendine rağmendir, bana rağmendir, ona rağmendir, mecburiyetlere rağmendir, saçma sorumluluklara rağmendir, hayata, hayatındaki tüm olgulara rağmendir.
