her vedanın başlangıç cümlesidir bu. bu söylendiği andan itibaren süresi değişken bir ayrılık yaşanır. peki her zaman duyduğumuz bu cümleyi kuranlar bizden ne bekliyor? biz bu cümleyi kurduğumuzda karşımızdakinden ne bekliyoruz?
ne yaprsam kendime iyi bakmış olurum? her sabah süt içsem, sigarayı azaltıp spora başlasam, daha az tv izleyip daha çok kitap okusam kendime iyi bakmış olur muyum?
uzundur kimse bana iyi bakmadı. annem bir dönem çok iyi baktı bana, daha sonra secgililerimden sadece bir kaçı. hepsi değil. sonra bir kaç iyi arkadaşın, bir kaç iyi niyetli yaklaşımları. hepsi bu. hepsi belirli bir zaman diliminde hayatıma giren ve çıkan insanlar. şimdi binlerce kilometre uzaktalar. üstelik kör kütük yalnızım. böyle olunca insan kendisine daha mı iyi davranılmasını istiyor? iyi davranılmayı mı özlüyor?
peki ben kimlere iyi davrandım? hikayenin diyer sayfalarında kimler benim ona iyi davrandığım günleri özlüyor?
klişe ayrılık cümlelerinden biridir. yalnız hadi görüşürüz, bye bye, hoşçakal, selam söyle gibisinden bir süre sonra boka saran ve bitmek bilmeyen veda sözlerine nazaran daha kesin ve farklıdır. sonuç olarak karşı tarafın "yeter lan sıktın sende, bakmıyorum lan" deme şansı olamdığı için, mevzuyu kestirip atma şansı verir.
+kendine iyi bak
-peki canım sen nasıl istersen bu arada yengenlerin kızlarının sevgilisinin kardeşine sela...
+uzatma, iyi bak dedik işte. bi şeyide tadında bırak
???
sırılsıklam oldum bu gece. öyle bir yağmur yağdırdım ki gözlerimden kendi selime kapılıp boğulmaktan korktum... iyi bak kendine demiştin üşütme, üzülme... ne kadar mümkün oldu sence?sen söylerken inandın mı kendime iyi bakabileceğime? peki şimdi sen söyle sen iyi bakabildin mi kendine... ??
