vazgeçişlerin en yıpratıcısı olmakla birlikte geri dönüşü en zor olanıdır. bir anlamda kendine güvenmemektir artık. hiçbir şeye dönüşmektir ve en üzücüsü tüm bunların farkında olarak yaşamaya(!) devam etmektir.
Dibe vurduğun andır,ağzını bıçak açmaz yüreğini kocaman bir sevgisizlik ve ilgisizlik kaplamıştır,yanına bomba düşse telgırafın tellerini dahi söylemeye dilin varmaz.Herşey ve herkes senin için değerini kaybetmiştir,acıların heveslerin duyguların yoktur artık. En iyi çözüm sessiz ve sakin bekleyip, yaralarını kendinden başka kimsenin saramayacağını bilerek,ayağa kalkıp yara bezine doğru yavaşça süzülmektir.
kişinin kendine yabancılaşmasıdır. ne/nerede / nasıl soruları ile cebelleştiği ve sonunda bu ben değilim sözcüklerinin dilden döküldüğü zamandır. sarılacak bir yılan bulmadan kendini bulmalıdır.
